Bak ne diyeceğim kardeş, kulaklarını aç iyi dinle! Yokluğa alışana yokluk hiçbir şey yapamaz, çünkü o alışmıştır, ne olacağını, ne yapacağını, nasıl hareket edeceğini çok iyi bilir böylesi durumlarda, halk jargonuyla kaşarlanmıştır yani tabir caizse, yel kayadan ne götürebilir ki kardeş? Belki acı çeker ama umursamaz dayanır, çünkü bilmediği, yabancı olduğu bir şey değildir. Belki de ölür! Ama böylesi ölümlerden kork derim kardeş! Ya varlığa alışan ne yapar, varlığı yokluğa evrilince? Yokluk, varlığa kasırga gibi gelir, ne olacağını, ne yapacağını, nasıl hareket edeceğini bilemez böylesi bir durumda varlığa alışan, yokluk varlığı param parça parçalar, kötürüm eder, bir düştün mü, bir parçalandın mı bir daha toparlanamazsın, ayağa kalkamazsın kardeş. Alıştığın şeyin yitmesi bitmeyecek acılara yol verir. Sen, sen ol, yokluğu yoklukla korkutmaya yeltenme, böylesi bir alçaklığa düşme. Bakarsın varlığın yokluğa dönüşüverir de düşüverirsin. Böyle yaptıysa sakın düşme, düşmemeye bak! Düştüğünde, düşürdüklerinin merhamet edeceğini mi düşünüyorsun? Öyle düşünme kardeş! Yokluğu, kullaştırmak, köleleştirmek için yol belleme. Bir bakmışsın hiç ummadığın anda kölelik tasması geçivermiştir boynuna. Varlığa tasallut etme, hele vesilesi sen olmadığın bir varlığa yokluk hırkası giydirmeye çalışma zorla. AND OLSUN ki olmaz bu kardeş! Ele düşmek kötüdür kötülükten sonra, unutma bunu. Düşündün mü hiç bunu? Düşün bir derim kardeş! Düşünmeden düşmek felakettir, unutma bunu. Rızka dokunan el yanar mutlaka, yanmadan önce de kırılır, bunu da unutma!

YORUMLAR