Bir daha yazmayacağım. Bilen bilsin, duyan duysun, bilmeyen ve duymayan da bilsin ve duysun. Bugüne değin sövene dilsiz, dövene elsiz, müfteriye sesiz olmayı tercih ettim (((asla ve kata tabiatım ve felsefem olmadığı ve hiçbir zaman da olmayacağı halde))), kötülüğe iyilikle mukabelede bulundum, tek bir insançocuğunun hakkını, terini, yaşını, kanını, emeğini görmezden gelmedim, gasp etmedim, böyle bir şeye de tavassutum olmadı, zaten selam vermekten ve iyiliğini istemekten başka da insançocuklarıyla herhangi bir ilintim olmadı (((yani kötülük yapayım, elindekini alayım anlamında bir düşünce beslemedim kimseye karşı, selam verdim alan aldı, almayan umursanmadı, selam verildi ve mutlaka aldım, selam deyip geçip gittim, gözüm ardımda kalıpta şu insançocuğuna nasıl kötülük edebilirim, onu nasıl zora sokabilirim diye düşünmedim, kin duymadım, komplekse girmedim, kıskanmadım, çünkü insanlarla uğraşacak kadar bir saniyelik bile zamanım yok ama insanım ve sabrım da sınırlıdır))). Sevgi şiarım oldu, nefretten kaçtım hep. Ama arsız, tamahkâr, namussuz ve şerefsiz insançocuğu anlamadı. Bu yüzen de insan denilen mahlûktan tiksindim ve kaçtım hep. Yine kimse yanlış anlamasın, anlıyorsa da artık umursamıyorum, asla ve kata genellemiyorum, bugüne kadar da bir düşünce serdederken asla genelleme yapmadım, zira böylesi bir şey merhametsizlik, sevgisizlik ve adaletsizlik olurdu. Şu yazıyı yazdığım ana değin, hayat sürecinde, hiçbir İslamcıya, hiçbir Milliyetçiye, hiçbir Kemaliste, hiçbir Sosyaliste, hiçbir Komüniste, hiçbir Anarşiste, hiçbir Faşiste, hiçbir Cemaatçiye zerre zarar vermedim. Tabi bireysel bağlamda konuşuyorum. Yoksa kavga bağlamında değil. Bir kavgam var ve bu kavgamdan kimseye zarar gelmesin diye düşünecek değilim, kavgam birilerine zarar veriyorsa da mutlaka zarar görmesi gerektiği içindir, ki onu da bendeniz yapmıyorumdur, kavgamda ki haklılığım haksız kavgaya darbe indirdiği içindir. Zarar gören, haksız kavgalara girmesin o zaman. Ha bu maddi anlamda değil ha, kendi kavgasının yok olması, yenilmesi, hezimete uğraması anlamında olabilir ancak ve bırakın bizahmet bu da olsun artık. Kimse de kavgamdan zarar görmesin diyemem, zira o zaman kavga veremem. Ama tek bir insançocuğu bile nefsi ve şahsi anlamda zarar görmemiştir bugüne değin bendenizden. Gördüm diyen varsa şayet ve insan evladıysa eğer çıksın ve sen ey şerefsiz insançocuğu bana şu zararı verdin desin. Yoksa haddini ve hududunu bilsin oturduğu yerde otursun. Çünkü bendenizin küçük ve basit şeylerle iştigal edecek ne vaktim, ne ömrüm, ne de heba edecek gücüm yok. Kapitalizmin ve komprador pezevenklerin amansız düşmanıyım ve son nefesime kadar da düşmanları olacağım (((her türlü kimliği her ne olursa olsun farketmez bu))), ama fikrimle, kalemimle. Korkmaları gerekiyor mu, orasını bilemem, apansız yakalanmasınlar. Bu yüzden uzak olun, uzak gidin ey insançocukları. Ya iyilik yüklenin ve iyilikle gelin ya da kötülüklerinizle cehennem olun gidin, kötülük yapmak için gelmeyin. İmtina ettiğimi, korktuğumu düşünende olmasın sakın ha. Aklına bile gelmesin tek bir insançocuğunun. Çünkü çekinmek, korkmak için doğmadık bu hayata. Ve ölüm tek bir kez var. Hoş gelir, safa gelir.

YORUMLAR