Hep soruyorum kendi kendime; bizler, yekpare insançocukları, gerçekten dindar mıyız? Allah diyor dillerimiz ama ya gönüllerimiz gerçekten Allah diyor mu ve inanıyor muyuz dilimizde ki Allah’a gönüllerimiz de? İnandığımıza dair hangi hücceti gösterebiliriz ya da inanmadığımıza dair hüccet mi istersiniz? Şaka yaptığımı sanmayın? Şaka mı sandınız? Yemin ediyorum, hem vallahi, hem billahi, hem tallahi, dilimizde söylediğimiz ya da aklen varolduğuna inandığımız Allah’a gönüllerimizde inanmıyoruz. Yani imanımız boğazımızda düğümlenip kalmış. Aklımızda var olan Allah kalbimizde maalesef yok. Aklında olmayıp kalbinde olanlara da dinsiz diyoruz galiba. Bana kimse masal anlatmasın, çünkü gerçeklerden kopup masallara kulak verecek bir salisem bile yok. Bendenizi de fazla konuşturmayın yahut cesaretiniz varsa, insansanız konuşabilecek kadar, o vakit konuşalım. Çünkü kahpelerden ve kaypaklardan, ciddiyetsiz, gerçeksiz, sulu insanlardan nefret ederim. Öyle cerbeze yapmaktan da hazzetmem. Hakikate kulak vereceksen, hakikati arıyorsan, her türlü olguyu ve olayı dip derinliğine değin çözümlemeye cesaret edeceksen yahut cesaret etmeye aklın ve yüreğin kifayet ediyorsa, sabır göstereceksen, eee sende amma da uzatıyorsun her şey göründüğü gibi olmaz demeyeceksen ve bulduğun ya da apaçık hüccetlerle gözüne sokulan hakikati kabullenebilecek ve kaldırabilecek yüreğin ve aklın varsa oturup konuşacaksın, bilakis toz olacaksın ve susacaksın. Yahut gerçekte dinsiz kimdir? Veyahut dindarlık nasıl olur? Daha açık olarak, dinsizlik ya da dindarlık mücerretlikten kurtulup nasıl müşahhaslaşır? Bu türden soruları sorma salahiyetim yok mudur? Ya da böyle bir salahiyetim olup olmadığına karar verecek bir merci ya da salahiyetli kişiler mi vardır? Kimdir onlar ve onlara böyle bir salahiyet hakkını kim tanımıştır? Sorarsam namussuz, şerefsiz, hain mi olurum? Peki, sorduğum zaman namussuz, şerefsiz, hain olursam ve sormazsam bu soruları, ya nasıl insan olurum? Artık biraz ciddiyet, samimiyet, dürüstlük diyorum ya. Yemin ediyorum ciddiyetsizlikten, samimiyetsizlikten, sahtekârlıktan ikrah geldi. İnsan gibi görünüyoruz, siluetimiz insana benziyor ama ya hakikatte neyiz, neye benziyor hakikatimiz? Var mı bir cevabımız yahut susturmak mı tek çaremiz? Görünmez kılarsak hakikatleri, susturursak sualleri, kazanmış mı oluruz ve yok mu olur hakikatler, dil susunca susar mı gönüller de? Hey gidi insan denilen şey, neydin, oldun ney!

YORUMLAR