Fıkra odur ki; ‘’şeytanın bir oğlu olur ve tutarlar birlikte insanların içine karışırlar, henüz insanı hiç bilmeyen, tanımayan şeytanın oğlu babasına sorar; bunlarda kim? Babası der ki; bunlar her türlü günahı işlerler ama suçu bizim üstümüze atarlar, bunlara insan denir.’’ Haddizatında fıkrada değildir bu, hakikatin fıkralaştırılmasıdır olsa olsa. Maalesef gerçek budur. Haram yeriz, şeytan yedirdi olur. Faize bulaşırız, şeytan bulaştırdı olur. Cinayet işleriz, şeytan işletti deriz. Hırsızlık yaparız, şeytan yaptırdı olur. Yalan söyleriz, şeytan söyletti olur. Gammazlık ederiz, şeytandadır suç. Kul hakkı, yetim hakkı demeyiz yeriz, şeytan yedirmiştir mutlaka. Haksızlık yaparız, zulmederiz, sömürürüz, kör olası şeytandır suçlu. Hülasa; her türlü pisliği, kötülüğü yaparız, günahı işleriz ama şeytana uyduk der işin içinden çıkarız. Çünkü damalarımızda kan gibi dolaşmaktadır o ve bunu da hüccet kılarız işlediğimiz suçları şeytana hamletmek için. Böylece de temize çıkarırız kendimizi ve gerçekten de temizlemiş sayılırız kendimizi, çünkü artık herkes suçlu olarak şeytanı görmüştür. Zira herkes aynısını yapmaktadır ve aynı şeyleri yapanlar birbirlerine benzerler, birbirlerini de temizlerler aynı zamanda. Herkes şeytandır ve birbirinin günahını örtmektedir ama suçlu şeytandır. Biz ise, akılsız, iradesiz, ihtiyarsız, şuursuz, bilinçsiz yani küçücük ve basit bir günaha bile direnemeyecek kadar aciz ve zavallı mahlûklarız. Nasıl işimize gelirse öyleyiz yani! Kurtulacağımızı da düşünürüz ha ciddi ciddi. Günahı yükledik ya mutlak ve ebedi melun günahkâra, artık günah mı kalır bizde, pir-ü pak oluvermişizdir bir anda. Hani diyor ya Shakespeare; ‘’cehennem boşalmış, şeytanların hepsi burada.’’ Evet, gerçekten de öyle. Çünkü bugün insan denilen mahlûk şeytanın ta kendisi olmuştur. Şeytana şapka çıkartır marifetleriyle. Yani insan diye bir şey yoktur, kaybolmuştur, insan siluetlerine aldanmayın, maskenin arkasında mutlaka şeytan vardır ve sizleri öyle bir aldatır ki, aldatırken Allah der ama insandan korktuğu içinde Allah’a sığınır, çünkü insanın kendisinden daha şeytan olduğunu çok iyi bilir. Dünya niye tamusal bir görünüm arzetmektedir? Kötülükler her yanı nasıl olmuşta kaplamıştır? İnsan varolaydı ve yaşayaydı böyle mi olurdu? İnsanın varlığını hissettirdiği ve yaşadığı bir dünyada insan insanın cennetidir ama insan insanın cehennemi olmuşsa ve herkes cehenneme dolmuşsa, cennette boşalmışsa hangi insan yaşamaktadır dünyada? Dünya, insan gerçekten insan olduğu gün cennet olacaktır ve insan insanda o gün cenneti bulacaktır!

YORUMLAR