Ne hayatmış be! Ne dünyaymış, ne nimetmiş, ulan dünya nimetleri uğruna her şeyi mahvettiniz. Ne koşturdunuz, dur durak bilmez bir hızla, rüzgâra göre yön belirlemelerle, eğilip bükülmelerle geldi geçti gitti ömrünüz. Daha lüks yaşamak için silip süpürmediğiniz hiçbir değer kalmadı. Bir kez bile olsa omurgalı yaşam sürmediniz, insan gibi yaşamak imkânı tanımadınız. İnsanlığınızı da, insanlığı da çürüttünüz. Para perestliğinizi herkese bulaştırıp insançocuklarını da düşürdünüz. Haramı helali ayıramaz hale getirdiniz. Her şeyden soğuttunuz. Kirli politikalarınız uğruna her şeyi feda ettiniz. Kazanmak uğruna yapmadığınız şey kalmadı. Tüm iyi niyetleri suiistimal ettiniz. Dini de, kimliği de, cumhuriyeti de yerle yeksan eylediniz. İnancımızı zedelediniz, umutlarımızı gömüp üstüne beton döktünüz, düşlerimizi kirlettiniz. Tüm güzel duygularımızı çürüttünüz. Haksızlıklarınızla hak duygumuzu, nefretlerinizle sevgi duygumuzu, zulümlerinizle adalet duygumuzu, hayâ sınırlarını zorlayan eylemlerinizle ahlak duygumuzu, hayali düşmanlıklarla kardeşlik duygumuzu, bozduğunuz dinle aldatarak din duygumuzu, yalan vaatlerinizle güven duygumuzu, ihanetlerinizle sadakat duygumuzu, mülk maymunu olmanızla vatana bağlılık duygumuzu, kimliği çıkarlarınıza alet ederek kimlik duygumuzu çürüttünüz. Geride, nerede durduğunu bilemeyecek halde olan, nereden geldiğini ve nereye gideceğini bilmeyen, pusulasını kaybetmiş, rotasını şaşırmış bir insanlık ve hiçbir anlamı olmayan bir hayat bıraktınız. İnsanlıkla birlikte her şeyi düşürdünüz, ezdiniz ve hepsinin üzerine basıp geçtiniz. Ruhlarımızı, beyinlerimizi öldürdünüz, gövdemizi et yığınına döndürdünüz. Kemikleri kırılmış, ezilmiş ve çürümüş et yığınına dönüşmüşüz. Yapmayacaktınız, etmeyecektiniz! Ne bekleyebilirsiniz ki artık? Çok yazık oldu çok...

YORUMLAR