Bir sırrı var bu hayatın. Bilinebilir sanılan ama asla bilinemeyen, çözülebilinir sanılan ama asla çözülemeyen. Sanki bilenemezlik ve çözülemezlik arkasına gizlenmiş. Gerçekmiş gibi görünenlerin arkasına saklamış en gerçek olanı. Acıyı gizlemiş her şeyin en dibine. En derininde bir sır gizliyor bu hayat. Her ne ise o sır, kalbini söküp alıyor hayatın. Bir yandan bir anlamı varmış gibi hissettiriyor her şeyin, bir de bakmışsınız tüm anlamı kayboluvermiş her şeyin ve devasa bir boşluğun içine atıvermiş sizi. Sanki acıdan yapılmış o sır, her ne ise. Tam yakaladım dediğim ve avuçlarıma aldığımı sandığım anda bir de bakıyorum uçuvermiş. Biliyorum Tanrı’m bir sır gizlemişsin bu hayatın içine. Bulamadığını sandığında bir bakmışsın gelivermiş, bulduğunu düşündüğün an kayboluvermiş. Nedir o sır bir türlü çözemiyorum. Tüm kompleks sorunların da çözümü ve anlaşılırlık kazanması o sırrın açığa kavuşmasına bağlı. Nedir o sır Tanrı’m? Elbette anlıyorum niçin gizli kalması gerekiyor. Belki de anladığımı sanıyorum ve bu sanmanın sebebi de o sır. Ama gizliliği de yaşamı anlamsızlaştırıyor. Bir şeyler eksik olmasa da eksikmiş gibi geliyor. Böyle olmamalı dediğin an böyle olduğunun gerçekliğiyle yüzleşiyorsun çaresiz. Hayır, hayır, hayır, olanca güzelliği, o derin gücüyle çirkinleştiriyormuş gibi olan ama bir anda o çirkinliği yok edip her şeyi güzelliğin büyüleyiciliğiyle ortaya koyuveren o sır nedir? Anlam katıyormuş gibi her şeye ama daha çok anlamsızlaştırıyor sanki her şeyi. Aldananlarmışız gibi hissettiren bir dünyada şüphelere gark olduğumuz anda karşımıza bir heykel gibi dikilen bir sır o sır, her neyse ve nasıl bir şeyse. Ve ben ölmeden evvel o sırrı mutlaka avuçlarıma alacağım ve öyle öleceğim. Tanrı’m! O sırrı çözeceğim. Çünkü bu hayatın yaşanılabilir bir hayat olduğunu o sır gösterecek. Çünkü sakin olmanın yolu o sırdan geçiyor, yoksa cehennem zebanisi olmaktan başka yol bırakmıyor hayat.

YORUMLAR