Yabani kinin
kıyım ve yıkım zamanı geldiğinde
bilgisizliğin doğurduğu onarılması güç
Kirli felaketler yayılır yeryüzüne
her canlının ölçüsüz çığlığı,
iniltisi ve feryadı yükselir göğe.
Tekrar canlanan umutsuzluğa
ve tutsak özgürlüğe uyanan
ey içimizde büyümeyi sürdüren
gözlerinde çağların ışığı
karanlık yanımızı aydınlatan
adsız rüzgarların getirdiği
sanatın ve bilgeliğin görkemini,
doğruluğu ve iyiliği koruyan
ve kalbindeki ipeksi ipliklerle
sıkıca sarıp sarmalayan
güzelliğe dost gerçeğin yüreği!
Sen ki daha iyi bilirsin
tesellisi olmayan geçmişe ait
alın yazısına boyun eğenleri,
kader gelgitleriyle
sonu olmayan çağlar boyunca
hayatlar karartan yazgıların
bir doğruluk kaynağıymış gibi
cehaletin acımasız ve kirli elleriyle
geleceğe açılan kapıların eşiğinde
düşlerine düğüm atılanları,
gerçeğin sıcaklığına sığınanları,
kimsesizliğin kıyısında oturanları,
yürekler burkan sahipsizleri,
bayraklara sarılı sıralı tabutları
ve kendi çıkarlarına düşkün
korkak ve suskun aydınları,
nefsine tutsak sanatçıları,
iyiliğin tohumlarını çürüten ve
içlerindeki kıvılcımla yangın çıkaran
ve kendini gizleyen kötülükleri.
Ademden olan değil misin sen
sana verilen akılla düşünüp
sorgulayarak yargılamadın mı hiç
destek verdiğin ve peşinden gittiğin
senin yüce iyiliğin sayesinde
engin kötülükler sahibi sapkınların
sıran geldiğinde hiç acımadan
seni de harcayacaklarını.
İşte bu yüzden anlatılmadı sana
Yemen ve Hicaz'da mezarsız kalanlar,
teren garlarında gözleri ağlar
Mehmet'ini arayan perişan analar.
İşte bu yüzden öğretilmedi sana
Gelibolu'da Nisan güneşleri altında
taze otlar gibi biçilen kahramanlar
ve can almaya hazır siperlerde
vuruşanların o soylu destanı.
Asla unutma ve unutturma
Ayağa kalkıp direnen yaralı aslanların
gövdelerini nasıl siper ettiklerini
ve süngü uçlarında biten karanfilleri.
Alev turuncusu bulutları bırakıp
çekip gitti bugün de akşam güneşi
sonsuzluğa kanat vuran bir ruh gibi
geçip gidiyor işte zaman.