İnsan çürük kardeşim. Çürük insandan sağlam iş mi çıkar? Çıkmaz kardeşim, çıkmıyor da zaten. Ne sağlam insanımız var ne de sağlam işimiz. Ki, gerçi çürümüşlükten, kokuşmuşluktan kazanıyoruz ya. Çürük olanı çok seviyoruz. Çürük işe bayılıyoruz. İnsanı nasıl dökülüyorsa, insanının yaptıkları da patır patır dökülüyor bu toprakların. Ne izanı, ne insafı, ne de vicdanı var? Söylesen çare olmuyor, sussan gönül rahat etmiyor. Gerçekleri sevmiyoruz ki, doğru olandan hazmetmiyoruz ki. Hem doğru olacaksın hem de doğruyu söylemeyeceksin. Biz bunu istiyoruz. Gerçeği söyledin mi senden şerefsizi, haini yok. Sonrada meydanlara çıkar gerçek edebiyatı yaparız şerefsizce. Bendensen gerçeği söylemeyeceksin, bana yaltaklık yapacaksın telakkisinin egemen olduğu bir toplumuz maalesef. Ah ulan şu gönlün dili olaydı bir. Gerçekten insanı çürümüş bu toprakların, çürüyen insanı kendisini de çürütmüş toprağın. Münafık, şerefsiz, ahlaksız, namussuz insanlar olmuşuz. Her şeyimiz para olmuş. Para için şerefimizi, namusumuzu bile satacak kerteye gelmiş dayanmışız. İnsanlıktan bir gram nasibimiz yok. Her türlü pezevenkliği yapalım ama kimse bize pezevenk demesin istiyoruz. O zaman niçin pezevenklik yapıyorsun pezevenk? Hiç mi şerefin, namusun yok be it oğlu it? O küçücük bebeklere de mi acımadın? Hiç mi düşünmedin, o yaptığın evler yakılırsa, evlatlar anasız, babasız; analar, babalar evlatsız; kadınlar kocasız; kocalar kadınsız kalırlar diye? Ne kaybederdin? 1000 lira kazanacağına 500 lira kazanırdın. İşini sağlam yapamaz mıydın? Ailene temiz ve helal lokma yediremez miydin? Bir kilo çimento yerine iki kilo koyamaz mıydın? Çok mu zordu? Aç mı kalırdın pezevenk? Açlıktan geberir miydin soysuz köpek? Eee sende haklısın yolgeçen hanı olmuşsa her yer geçebilen geçer. Paranın köpeği olmuş bu kadar pezevengin olduğu bir yerde, paraya giden yolu sonuna kadar açarsan ve hiçbir kural koymazsan kuduz köpek gibi saldırırlar elbette. Bal ortada ise üşüşmeyen sinek kalmaz. İnsan kalmamış ki bu topraklarda, insanlığın kokusu olsun. Biri değil ki hepsi bozuk, hepsi çürük. İnsanlar acının ocağına düşmüşler. Ev sahibi olan soysuz pezevenkler bunu fırsat bilecek kadar pezevenk. Her zaman her yerde böyle. Ulan it oğlu it, acının ocağına düşmüş, çaresiz kalmış insana evini açsan, ücret verse bile almasan ölür müsün? Nolur şu dünyada küçücük bir iyilik yapmış bulunsan, ölür müsün? Aç mı kalırsın? İnsan evladı değil misin sen? Bebekleri katleden teröristten ne farkın kalır böyle yaptıktan sonra? Kimisi gider ekmeğe muhtaç insana gelen ekmeğe el koyar. Sonra biz milletmişiz, dünyaya medeniyet öğretmişiz. Keşke dünyanın öğrendiği medeniyetten behre sahibi olaydık birazcıkta olsa. Ervahınıza yazıklar olsun be. Hangimiz düzgün ki, neremiz düzgün ki? Biz neyi doğru düzgün öğrendikte, başkalarına bir şeyler öğretecez? İşimize gelince ahlakçı kesiliriz? Hangi ahlaka sahipsek? Bitmişiz kardeşim bitmiş. Her şeyimizle bitmiş. Politikacısının da şerefine tüküreyim. Müteahhidinin de şerefine tüküreyim. Ev sahibinin de şerefine tüküreyim. Din adına konuşanının da şerefine tüküreyim. Hepsi aynı pislik. Al birini vur ötekine. İnsanlar zaten cahil ve menfaatlerinden başka düşündükleri hiçbir şey yok. Körler sağırlar birbirini ağırlar misali yaşanan rezil bir hayatın mahkûmlarıyız. Ahhh söyleyecek o kadar çok şey var ki...

YORUMLAR