Bakınız bir de bizleri perişan eden en önemli noktalardan birisi de kibir budalası olmamızdır. Oysa kibrin hasmının Allah olduğunu söyleyen bir değerimiz vardır bizim. Bakıyorsunuz piyasaya kibir budalalarından geçilmiyor. Neylerine kibirleniyorlarsa? Zaten kendini yeterli görmenin ve şımarmanın da sebebi böylesi bir ahlaki düşüklük değil midir? Belki de çok şeyin altında yatan sebep budur; tereddinin, tedenninin, başkalarını tahkire ve tezyife yeltenmenin, düşüklüğün vb. Sanki varlığı var eden biziz! Oysa varlık içinde küçücük bir varlığız. Okyanusta bir damlayız. Bilgi dersek okyanusta damla bile olamaz bilgimiz, mülk dersek dünyanın zerresine erişemez sahiplendiklerimiz, güç dersek üç kişi gelse anamızı ağlatır yahut bir namludan çıkacak mermi işimizi bitirir. Eee öyleyse neyimizle kibirleniyoruz? Sanki başımız göğe değebilir, ayağımız yeri delebilir, hayır hiçbirisi olamaz. Bunun cehaletten başka izahı kabil değildir. İşte cehalet bizleri böylesi rezil, perişan etmiş ve çukurun içine düşürmüştür. Belki de bahsettiğimiz nice sorunların, sıkıntıların altında yatan sebep bile budur. Öleceksin lan bir kere, hangi kibir, hangi gurur geri zekâlı? Ölecek olanın kibri, gururu mu olur, olsa olsa onuru olur. Ama bizde onurun zerresi yok velakin kibirden, gururdan haddinden fazlası var. Böyle olunca da pislik içinde bir hayat yaşıyoruz ama güllük gülistanlık bir hayat yaşadığımızı sanıyoruz. Niye? Çünkü dönüpte kendimize bakmıyoruz, bunu zül addediyoruz. Oysa bir insan kendisini kontrol edebildiği kadar insanlıkta takaddüm eder, bilakis yerlerde sürünür de farkında olmaz. Yorulmadık mı, bıkmadık mı, usanmadık mı, bitap düşmedik mi, artık ne zaman insan olduğumuzu tahattur eyleyip insanca ve onurluca yaşamaya başlayacağız ve böylesi bir yaşamı oluşturmak adına eyleme geçeceğiz? Şeytan ve şeytanlar sizi Allah ile aldatmasın!

YORUMLAR