Eskiyi sorgulamadan, olguların gerçek mahiyetlerini bilmeden yeniye asla ulaşamayız bunu bilmeliyiz. Sebep değişmeden sonuç değişmeyecektir hiçbir zaman. Eğer evin dökülüyorsa, o evin dökülmesinin sebebi sensindir, sen değişmeden ve bir adım atmadan o evi asla tahkim edemezsin. Eski bir yere kadar işimize yarayabilir ama bir gün mutlaka bize de kaybettirtir. Çünkü insanlık değişiyor, dünya değişiyor. Biz nereye kadar direnebiliriz insantekleri olarak bu değişime? Ki, değişime direnerek varolunabilir mi? Elbette bu demek değildir ki, olguların özleri de değişmelidir, değişecektir, hayır asla ve kata öyle anlaşılmamalıdır. Ama olguların da özlerini koruyarak yeniyle mütenasip hale gelmeleri icap eder yahut yeniyi de daha kavi hale getirebilirler. Tüm bunları yapabilmek içinde mutlaka aklımızın önderliğinde, hakikatin rehberliğinde, bilmin ışığında cehaletle savaşmalı ve onu yenmeliyiz. Unutmayalım ki, bu âlemde en soylu olan ve her şeyin kendisi için olduğu şey; bizatihi insanın kendisidir ve o, varlık ağacının en güzel meyvesidir. Olgular insanı insan kılmanın ve insanca yaşamanın araçlarıyken, insanı harcamanın aracı derekesine düşürülüyorlarsa ve amaç oluyorlarsa varlıksal anlamlarını da kaybederler ve tedricen hem insanı tüketirler hem de işlevlerini yapamaz hele gelirler, dahası insanlık indinde de değerleri kaybolur gider. Ki, bugün dünyada bundan başka bir şey de olmamaktadır. Bu, bizim onlara yapacağımız en büyük kötülük olur. Olguları, insanlığı yok etmek uğruna hoyratça kullanmaktan vazgeçmeliyiz mutlaka. İnsanı insanlaştırmayan olgular ancak hayvanlaşmaya yol açarlar. Ve iyi olan, güzel olan, bozulduğu vakit çirkin ve kötü olmaktan kurtulamaz. Hani Sophokles; bozulmayagörsün, bozulduğu vakit insandan daha vahşi yaratık görülemez diyordu ve kesinlikle doğru söylüyordu. Ki, o çağda da değil miyiz zaten?  İnsanın bunca yaptığı vahşet, katliam, zulüm ve dahi merhametsizlik emareleri onun bozulmasının intaç ettiği neticeler değil midir?

YORUMLAR