Eğer ki, bir dünyam olsaydı, bu dünyada gadre uğramış, hakları ölçüp biçilip tartılarak gasp edilmiş, neyi hak ettiği bilindiği halde ondan mahrum koyulmuş, zulme maruz kalmış, adaletsizliğin kurbanı olmuş, tüm bunlar muvacehesinde de yapacak hiçbir şeyleri olmadığı için naçarlığın girdaplarında kısılıp kalmış tüm insanları o dünyaya götürürdüm. Çünkü bir insanın emeği yok sayılmaz, bir insanın hak ettiği elinden alınamaz, bir insanın gözyaşı dökerek, ter akıtarak, kan vererek ve handiyse ömrünü adayarak ulaştığı bir şeyi kimse göz göre göre, bile isteye, farkında ola ola gasp edemez. Keza kimse de bir diğer kimsenin hakkını bile bile, göre göre, farkında ola ola almayı tolere etmemelidir. Çok net ve basit bir örnekle vuzuha kavuşturalım olayı, zira başka türlüsü aklıma gelmiyor; iki insan yarışıyor, evet ikisi de muazzam bir efor sarf ediyor, emek veriyor, gayret gösteriyor, ter döküyor, yaş akıtıyor ve netice de birinin işi gerçekten ön plana çıkıyor ama ikisi de hangisinin işinin ön plana çıktığını bilmiyor, bilenler sadece işi kontrol edenler, ama bazı nefsi ve dünyevi sebeplerle ikinci plana düşen birinci gösteriliyor ve gerçekte birinci olanın erişeceği her şeye ikinci olan birinciliğe layık görülerek erişmesi sağlanıyor. Ve bunu hem başka türlü durumlar için düşünebilirsiniz hem de farklı olaylarda böylesi şeyleri düşünebilirsiniz. Bu nasıl bir acıdır, ıstıraptır, azaptır, ciğer yakan durumdur? Bu nasıl bir kul hakkıdır? Buna onay veren vicdan nasıl bir vicdandır? Bunu tensip eden insan nasıl bir insandır? Yazıktır, günahtır. İşte bu yüzden keşke bir dünyam olsaydı da, bu dünyada zulmün acısını ruhlarının derinliklerinde hisseden ama derinden derine gözyaşı dökmekten başka elinden hiçbir şey gelmeyen insanları oraya götürseydim, orada adaletin cennetini ruhlarının derinliklerinde hissederek yaşamalarına fırsat verebilseydim, orada yüzlerini ve yüreklerini güldürebilseydim keşke. Böylesi şeylere tavassut edenler bilesiniz ki, bunun hesabını veremeyeceksiniz. And olsun ki, çok ağır bir fatura ile karşı karşıya kalacaksınız. And olsun ki, yüzleriniz düşecek, gözleriniz görmez olacak, sahip olduğunuz her şey sizleri suçlayacak ve asla hayır diyemeyeceksiniz, tek bir kelime bile söyleyemeyeceksiniz. Bu dünya böylesi zulümler yapmaya değmeyecek kadar basit ve adi bir dünyadır. İnsan olun insan! Kalp çok çok çok hassastır, nasıl acıdığını, ağrıdığını, sızladığını asla bilemez, göremez, duyamaz hatta hissedemezsiniz ama affını, ödülünü, cezasını mutlaka görecek, bilecek ve duyacaksınız, nasibinize hangisi düşecekse. Zalimlerin, adaletsizlerin, bir gramlıkta olsa kul hakkını bilerek, isteyerek, görerek, farkında olarak, ölçüp biçip tartarak yiyenlerin, merhametten behresiz olanların gerek bu dünyada gerek o dünyada cehennem alevlerinde yandığını görmek istiyorum. Ve özellikle ve özellikle bunu yapıpta üstüne bir de kendine Müslümanım diyenler varsa onlarla asla ve kata aynı dünyalarda bulunmak istemiyorum. Çünkü Müslümanım diyenlerin böyle şeyler yapmamaları icap eder kati surette. Onlar gül bahçesinde iseler ben alevler içinde, onlar alevler içinde iseler ben gül bahçesinde olmak istiyorum. Zaten Tanrı'dan da onlarla beni bir arada tutmasını istemiyorum. Tanrı’m beni anladığına inanıyorum ve bana gücenmeyeceğini biliyorum.

YORUMLAR