Çok basit bakıyoruz, çok basit düşünüyoruz, çok basit eyliyoruz. Bir türlü büyüyüp, büyük oluşlara yol verip büyük oluşumlara tanıklık edemiyoruz. Ve bu gerçekten çok üzücü ve can acıtıcı. Umursasan ayrı bir dert, umursamasan ayrı. Genele ait olanı münhasıran kendimize aitmiş gibi addediyoruz ve herkesi, kendisine de ait olandan mahrum ediyoruz. Sonra da herkesin, bizatihi kendisine de ait olan şeyden kopuşunu görünce bağırıp çağırıyoruz ahmakça ama bir yandan da bağlanması için çağrı da bulunuyoruz sahtekârca. Oysa genele ait olan bir şey, kuşattığı herkesi bir araya getirip aynı hedefe kilitleyebilendir, kilitleyebilmelidir, ki ancak bu şekilde muvaffak olunabilir. Bilakis genele ait olandaki karadelikler hiçbir zaman kapanmaz ve genel olan her daim zaaflarıyla yaşamak ve her türlü tehlikeye ve tehdide açık halde bulunmak zorunda kalır. Böylesi bir şeyde genele ait olanı genele karşı olan sorumluluklarından uzaklaştırıp, tali şeylerle iştigal etmesine yol açar ki, böylesi bir şey çok ciddi bir sorundur, sıkıntıdır ve görünmez tehlikeleri tevlit eder ve gün gelir ki, genele ait olan ama özelleştirilen şeyin inhitatı mukadderat olur ama geri dönüş kabil olmaz. Lütfen artık biraz sağduyu, akıl, vicdan. Niye akletmiyoruz, niye akletmiyorsunuz diye bağırıp dururken her çağda? Ne edersek kendimize ediyoruz ve ne biçersek, ektiğimizden başkası olmuyor.  Niye böyleyiz biz ve böyle yapıyoruz niye? Oysa aklında, kalbinde yolu bir değil midir ve beraber var değil midir herkes aynı dünyada? Kendimizi böyle mi anlatacağız yarınlar olan bugünlere, böyle mi kabullensin istiyoruz insanlar bizi? Nasıl anlaşılacağız, nasıl anılacağız düşünüyor muyuz hiç? Önemli olan biz miyiz yoksa bizi biz yapan şey mi? Hadi bizim tolere edilmemiz önemli değil ya bizi biz yapanın tolere edilmemesinin bedellerinin ne olacağını düşünüyor muyuz hiç? Böyle bir şeyin ihtimal dâhilinde olması bile ürpertmiyor mu bizi? Yarınlarımız, hangi varlık bahçesinde varlıklarını bakileştirebilecekler?

YORUMLAR