Birileri istedikleri gibi hareket edecekler, yaşayacaklar ama biz bir şey yaparsak tu kaka olacağız öyle mi? Biz ancak alkışlamakla iktifa edeceğiz öyle mi? Biz sadece seyredeceğiz öyle mi? Yani bizim çürüyecek ellerimiz var ama hisseden kalbimiz, düşünen kafamız, doyacak midemiz yok öyle mi? Başkaları insan ama biz değiliz öyle mi? Öyle değil mi lütfen? Biz insançocukları gerçekten çok safız. Misal; bir politikacı şuradayken efsane bir adamdır ama ordan gidince melun biridir, ne gariptir ki tekrar geri dönüp gelince yine efsanedir ve tekrar gidince yine melundur. Kusura bakmayalım ama biz böyle mal bir toplumuz işte ve o politik şeytanların peşine takılmış cahiller sürüsüyüz. Bizdeyken iyidir, başka yerdeyse kötüdür, kötü olduğu yerden tekrar bize gelirse yine iyidir. Ne müptezelce bir tavırdır bu Tanrı aşkına? Bizde buna her daim eyvallah etmişizdir, bir kelimeyle bile tenkit edecek hakkımız olmamıştır. Biz gelene küfredince küfredilmişizdir ama bize küfredenler gelenler yeniden gittiklerinde kendileri gidenlere küfretmişlerdir. Hakikaten sekter, cahil, ahmak sürüsüyüz. Biz aynı yerde sabit kalsakta hiçbir kıymet-i harbiyemiz olmamıştır ama sürekli dönüp duranlar her daim sitayişe seza görülmüşlerdir ve onlar bizim üzerimizde karar verici, kaderimizi tayin edici olmuşlardır her devirde. Keza; daha hayat nedir bilmemiş, hiçbir tecrübeye ve kültürel hamuleye malik olmamış, münhasıran kolay yoldan zengin olmuş, üstüne sanatçı kisvesine büründürülmüş biri bize fikir satar, hayat yolu çizer olmuştur ve biz buna bile eyvallah etmişizdir. Yuh olsun be! Haddizatında şöyle düşününce birileri bize bir şeyde yapmıyorlar, biz ne yapıyorsak kendi kendimize yapıyoruz. Kölelikten, kulluktan haz alıyoruz, kullara ve kölelere. Bahusus din tandanslı olanların cehaletleri yemin ediyorum illallah ettiriyor. Çünkü ahlaki umdelerden mahrumuz. Bizlere benzeyen birilerinin ahlakına göre kendimizi konumlandırıyoruz. Talimatlara göre istikametimizi çiziyoruz. Bize talimat veren de kim ola, bu hakkı nereden bula diye bir kez olsun sormuyoruz. Niye böyle yapıyoruz? Hiç şahsiyet sahibi değiliz, onurumuz nerede kalıyor? Sonra da güya onurlu bir yaşamın peşindeymişiz gibi davranıyoruz. Biz gerçekten sahtekârız, riyakârız, adiyiz! Çünkü böylesi durumlar muvacehesinde muhkem ahlaki umdelerimiz olmalıdır, insanca isyanımız olmalıdır, kutsal öfkemiz patlayıp taşmalıdır volkan gibi. Bu meyanda faşist emperyalizme lanet olsun! Ve kahrolsun silahların ve servetin gücü, yaşasın kalemin ve sevginin gücü! İÇİMDEN GELDİ bir anda: JEHAN BARBUR’dan BULUT MU OLSAM isimli parçayı, SEYFİ YERLİKAYA’dan da DUVARLAR isimli parçayı hepinize armağan ediyorum saygıdeğer güzelinsanlar.

YORUMLAR