Acıdan, açlıktan, yokluktan, yoksulluktan korktuğumuz için dünyanın düzenine intibak ediyoruz. Çünkü tüm bu mağduriyetler gerçekten kahredici mağduriyetlerdir ve insan aciz bir varlıktır, binaenaleyh korkusu doğaldır. Zira böylesi durumlardan biriyle yüz yüze geldiyseniz ve üstelik herhangi bir güce de malik değilseniz, dünyanızın cehenneme dönmesi muhakkaktır. Öyleyse böylesi bir durumla yüzleşmek istemezsiniz ve süregelen düzene intibak etmekten başka çıkar yol bulamazsınız, bu da sizin her şeye boyun eğmenizi intaç eder. Bilkias daha güzel, daha iyi, yaşanılabilir bir dünya var edeceğimize, bunun için elbirliği, güç birliği yapacağımıza inanabiliriz ama işte maalesef malum durumlar bu inancımızı kırmaktadır. Nihayetinde, elimizde olmadan, insanların bitevi uyumalarını, uyuşmalarını, ezik kalmalarını sağlıyoruz bir şekilde. İnsan gibi yaşayacağımıza hayvan gibi yaşıyoruz ve bunu da gayet güzel şekilde meşrulaştırıyoruz. Kutsal öfkeleri, onurlu isyanları bastırıyoruz ve içeriye dert olmalarına yol açıyoruz. Sahici ve hakiki bir dönüşümün önüne takoz oluyoruz. Kazandıklarımızı kaybetmemek için görmüyor, duymuyor, bilmiyoruz ve her şeyin olduğu gibi olmasına ve öylece devam etmesine yol veriyoruz. Ya maymun gibi taklit ediyoruz ya da papağan gibi tekrar ediyoruz. Oysa gelecek olan gelecek ve bizi bulacak. Nereye kaçıyoruz, kimden kaçıyoruz, kime kaçıyoruz? Ol deyince durduramazlar, olma deyince olduramazlar bilmiyor muyuz?  İçimizdeki cahillerin, ahlaksızların, zalimlerin işledikleri yüzünden mahvolacağız, o gün nereye kaçıp kurtulacağız? Kurtulabildiler mi böyle yapanlar? Hiç akletmiyor musunuz, hiç tarihe bakıp ibret almıyor musunuz? Kurtulamadılar ama ateş niye bize de dokundu diye sorguladılar ahmakça, sanki bilmiyorlarmış gibi. Ki, acıda gelecek, yoklukta bulacak, sefalette olacak, kurtulabileceğimizi mi sanıyoruz olacak olandan, kaçabileceğimizi mi düşünüyoruz gelecek olandan? Öyleyse çok ahmağız. Öyle günler gelmeden hazırlık yapacağımıza, o günlerle karşılaşınca riyakârca el açıyoruz göklere. Kimi kanırıyoruz? Tanrı’yı mı kandırıyoruz? Behey ahmak, kendini bile kandıramıyorsun ki, değil ki Tanrı’yı kandıracaksın. İnsan denilen gerçekten mal, tam anlamıyla, katıksız haliyle mal, maalesef gerçek budur. Hayır, bunu bendeniz söylemiyorum, hayat söylüyor, bendeniz de ikrar ve izhar ediyorum.

YORUMLAR