Fikrini bilen insanlar olsaydık ve fikrimizi savunmakta tutarlı ve namuslu insanlar olsaydık şayet, fikrimizden olduklarını söyleyerek söz edenlerin, iş yapanların yanlışlarını, yalanlarını tolere edebilir miydik lütfen? Çendan, sahip olduğumuz fikrimiz vicdanımızı yaralardı, zorlardı ve bizi isyana yönlendirirdi. Ama bilmediğimiz için ya da fikrimizi bir bez parçası gibi kullandığımız için insanca yaşamayı beceremiyoruz. Hayır, biz bu değiliz ve böylesi bir şeye onay veremeyiz, verirsek şayet onurumuzu ve namusumuzu savunamayız diye haykırmıyoruz. Yanlışları, yalanları menfaatlerimiz uğruna kanıksıyoruz ve insanları da kanıksamaya zorluyoruz. Bunu kahir ekseriyetle bilerek isteyerek yapıyoruz, çok az olarak malca yapıyoruz yani bilmeden, anlamadan. Sonra da tenkitler yönelince kıvırmaya ya da zorlayarak savunmaya yelteniyoruz. Fikrimizden olanlar toz olup gittiklerinde yeniden çamur gibi meydanda belirenlerin saflarına koşuyoruz yine menfaatlerimizi korumak uğruna. Yani, adeta dönme bir dolap gibi yaşıyoruz, en uygun ve karlı yön neresiyse oraya dönüyoruz. Ama insanız diye de insanlık huzurunda arz-ı endam etmeye bayılıyoruz, sanki insanız dediğimiz de herkesin de bizi insan sanacağını sanıyoruz. Bizler nasıl insanlarız, sonra dünyayı değiştirmeye soyunuruz. Daha kendisini değiştiremeyenler, dünyayı değiştirecekler öyle mi? Daha fikrini bilmeyenler ve savunmaktan aciz olanlar sair insanlara fikirlerini tolere ettirecekler ve savundurtacaklar öyle mi? Yazıklar olsun! Biz bu cehalet yok edecek yemin ediyorum. Ve biz asla affa uğrayamayız böyle olduğumuz müddetçe. Önce fikrinin adamı olacaksın bebeğim! Fikrini bilipte, fikrinin adamı olmayanlar, onun bunun adamı olurlar ve önüne gelenin önünde eğilirler. Seni kimsenin bilmediğini mi ve bilemeyeceğini mi sanırsın? İnsanlar susmak zorunda kalmayıp konuşsunlar da bir görelim bakalım ağızlardan neler taşıyor. Fikrin olmadığı ve fikirlerin çarpışmadığı yerde her türlü pisliğin olması çok normaldir. Fikrin yoksa nasıl hareket edeceğini de bilemezsin. Fikirsizlerin yaptığı tek şey; kayıkçı kavgasından ibarettir. Bugün, güya kallavi fikirlere malik olduklarını söyleyenlerin içler acısı halini görmüyor muyuz? Nasıl da ahlaksızlığın ve adaletsizliğin bataklığında can çekiştiklerini, insanlığın kutsal gözlerinden nasılda düştüklerini, nasıl da insandan sayılmadıklarını görmüyor muyuz? Madem bunları görüyoruz, her şeyin farkındayız, niçin alternatif olmak için insanca bir direniş sergilemiyoruz? Niçin insanlığın kaçtığını gördüğümüz halde, kaçacağı yerin biz olmamız için büyük bir insanlık duruşu göstermiyoruz? Bilakis ne zaman kendimizi ortaya koyup, insanlığın sığınacağı yegâne liman olduğumuzu ispatlayacağız?

YORUMLAR