Hiçbir kimse inandığını söylediği fikrini yaşamıyor ama yaşadığı sanılsın, düşünülsün ve ona göre davranılsın kendisine istiyor. Tabi bizde ahmağız ya, hemen inanacağız. Çünkü her şeyi bir tek onlar biliyorlar, biz hiçbir şey bilmiyoruz. Mal olanlar bizi maldan sayıyorlar. Sonra da zerre hicap duymadan fikirlerimize, sanki bir fikrimiz varmış gibi, insanları davet edebiliyoruz. Şahsen bendeniz hicap duyarım, yerin dibine geçerim böylesi bir durum muvacehesinde. Zira böyle bir şeyi yapamam, yaptığım ve karşımda ki insan çağırdığım fikre iltihak eylediği zaman ve de bir zaman sonra kendi fikrime, kendisini davet ettiğim fikrime, kendimin ihanetini gördüğü zaman kaldıramam ve kafama sıkar giderim. Ne yani çağırdığım kişi bendenizin fikrime sadık kalacak, ittiba edecek böyle yapmayınca tenkitime maruz kalacak ama bendeniz kendi fikrime ihanet edecem, böyle bir dünya var mı ya? Eğer insansam böyle bir manzara muvacehesinde kafama sıkmam lazım, insanlık içine zaten çıkmamam hatta çıkamamam lazım. İnsanlarda fikirlerimizi tolere edip davetimize icabet etmediklerinde şayet elimizde güç varsa insanların anasını ağlatıyoruz. Eee tabi onların peşinlerinde sürüyle kitleleri var, öyleyse demek ki onlar biliyorlar, bildiklerini düşündükleri içinde kendilerini haklı görüyorlar ve böyle olunca da peşlerine takılıp sürüklenmeyenler haksız oluyorlar. Yazık, günah ya, hiç mi vicdanımız sızlamıyor böyle bir dünya içinde yaşarken?  Nihayetinde de insanlar yaprağın dalından düştüğü gibi birer birer kopup ayrılıp gidiyorlar, ya köşelerine çekiliyorlar ya da daha onurlu yaşanan yerler varsa oralara iltihak ediyorlar. Böyle bir dünyayı tolere etmiyorum kardeşim, böyle bir dünyayı iyi diye sunanları da reddediyorum, onlardan iğreniyorum. Elimden gelse onların pis mikrop suratlarına tükürürüm, tabi yağmur yağdı sanırlar orası başka. Biz istediğimiz gibi fikrimizi yaşayacağız ve insanlar her daim bizimle aynı yolda yürüyecekler sanıyoruz. Fikrimiz ve fikrimizi nasıl yaşıyor olduğumuz sorun olmuyor ama fikrimizden dönen insanlar sorun oluyor, düşman belleniyor. Sen önce insan gibi yaşasan olmaz mı fikrini? Oysa dönen insan aynı insan sadece fikren değişmiş ama sen o insanı tamamen kötü yapıyorsun. Sen fikrini insan evladı gibi yaşamayınca iyisin ama böylesi tiksindirici bir şeye isyan edip fikir değiştiren insan senden daha insan olduğu halde ve öyle olmaya devam edeceği malum olduğu halde fikrini değiştirdiği için kötü olacak öyle mi, bu kadar basit mi? Böylesi bir şey tiksindirici bir riyakârlıktan hatta daha ötesi münafıklıktan başka nedir ki? İnsanlar fikirlerin kalıbına bakmıyor sebep olduğu eyleme bakıyor, soruyor, sorguluyor. Zira biliyor ki; sorgulamadan kabul edilen her düşünce insanı çürütür, mahveder, perişan eder, zelil eder. Ediyor da..!

YORUMLAR