Bir emek vermişsem, ter akıtmışsam, yaş dökmüşsem, kan koymuşsam ortaya, karşılığını da bihakkın ve zamanında almak isterim kardeeeş. Hiçbir kan emicinin, emek sömürücünün insafına kalmak istemem. Ve dahi böylelerinin eline düşmekte, düşürülmekte istemem. Yani bunu yapan kardeşim dahi olsa. Çünkü bir şeyler vermişsem ve bunu tüm benliğimle yapmışsam ve yaptığım şey aynı zamanda varolmamın önkoşuluysa, öyleyse eyvallah edemem. Zaten kardeşim biliyorsam ve diyorsan ki kardeşimsin; ter kurmadan ödemelisin ücretimi. Yoksa bana ne senin kardeşliğinden? Öte dur, öte dursun. Bendeniz önce kardeşliğe değil insanlığa bakarım kardeeeş. Hani demiş ya Hacı Bektaşi Veli; bizde insan vardır, ardı sorulmaz diye. İşte o misal, bana insan lazımdır, kimlik değil. İnsanlığın olmayınca da kimliğinle beni kandırıp, aldatıp, sömürüp, kan emicilerin kucağına atıp yutamazsın. Terimin, emeğimin, kanımın, yaşımın üzerine çöreklenilmesine, çökülmesine eyvallah etmem. Ben ki vermişim bir emek, o emeğin karşılığı benim olacak, başkasının değil. Ve kimsenin de yahut herhangi bir mekanizmanın da, böyle bir şeyin önünde handikap teşkil etmesini ve sömürülmeme müsamaha göstermesini asla tolere etmem, handikap teşkil edeni de kan emicilerin, sömürücülerin safına dahil eder, onu da onlarla aynı görürüm ve hepsine karşı yumruğumu sıkar, başımı kaldırırım. Kimse benim ürettiğime çöreklensin, çöksün için bir şey üretmiyorum. Emeğimle kendimi de üretiyorum aynı zamanda, o zaman emeğime dokunanı affedersem, kendime dokunanı affetmiş olurum ve bu onursuzluğun zirvesidir.  Onursuz da yaşayamam! Birileri istiyorlar ki, biz üretelim ama üretilen onların olsun ve bizim de önümüze bir kemik atsınlar onunla iktifa edelim. Vay kanı bozuklar vay, böylesi bir yaşamı tolere edebileceğimizi nasıl düşünebilirsiniz? Sizler köpek gibi yaşamayı kanıksamışsanız, herkesin de aynı şekilde yaşayabileceğini mi sanırsınız? Herkesin şereften ve onurdan yoksun olduğunu mu düşünürsünüz? Velakin, insanlık olarak böylesi bir sınavda sınıfta kalmış durumdayız. Çünkü hakkımızı aramaktan aciziz. Üreten biziz ama tüketen başkaları ve bunu sindirebiliyoruz ne hazindir ki. Oysa bu dünyada üretilmiş ne varsa arkasında büyük bir emek vardır, ter, yaş, kan vardır. Ama üretenler bir olamazken ve haklarına sahip çıkamazken, tüketen pezevenkler bir olup bizim hakkımıza konabiliyorlar, üstelikte bizim ürettiklerimizle ve haklarımızla bize hükmediyorlar. Kalıbımıza yuh olsun! İsyan etmek yakıp yıkmak değildir, ben varım ve buradayım, kahpeliklere onay vermiyorum, ya insan olun ya da size insanlığı biz öğreteceğiz demektir bazen, özgür meydanlarda, çendan zihnimizde özgür olan meydanlarda.

YORUMLAR