Her daim zora ve zorbalığa karşı geldim, böylesi bir şeyin insanlığa mugayir olduğunu ifade ettim. Zira insanın hür yaratılışı ve şerefli kılınışı böylesi bir pespayeliğe hayır diye haykırmaktadır zımnen. Çünkü zorbalık en masum şeyi bile kirletir, yozlaştırır ve soysuzlaştırır. Güç kullanarak tahakküm etmenin hiçbir dem iyi bir sonuç vermeyeceğine inandım ve öyle de olduğuna bizatihi tanıklık ettim her daim. Çünkü iradelere zincir vurulamaz ve her insanın bir onuru vardır, bir yere kadar suskuya ve saldırıya teslim olabilir ama sonrası felaket olur. Biz hiçbir devirde idrak edemedik; beyne zincir vurulamayacağını, zincirlerini mutlaka kıracağını ve düşüncenin asla tutsak olamayacağını. Niye? Çünkü aklımız yok, malız da o yüzden. Kimse kızmasın, biz gerçekten saf ve katışıksız malız. Niçin insanların özgürlüğünden ve iradelerinden korkuyoruz ki? Niçin özgür düşünceden, özgürce düşünenden korkarız ki? Öyleyse istenmedik bir durum muvacehesinde kuvvete yeltenmek büyük yanlıştır. Gönüllere dokunmaktansa bedenleri zincirlemeye yeltenenler daima yenilmişlerdir, zaten yeniktirler ama gün yüzüne çıkmayınca galip oldukları sanılır. Bu ise bitevi yanlış yapmaya sevkeder insanı. Kuvvet ve şiddet insanlık tarihi boyunca insan ilişkilerinde ve toplumsal düzlemde vazgeçilmez bir unsur olmuştur ama neticeleri istendiği gibi olmamıştır. Çünkü kuvvet ve şiddet ancak suçlu doğurur, iyilik ve güzellik üretmez. Bu meyanda kuvvetin ve şiddetin nedeni hiçbir zaman inançlar ve fikirler değildir bu da bilinmelidir, insantekinin karakterinden ve toplumsal koşullardan neşet eden olgulardır bunlar. İnsançocuklarının ruhunda kuvvete ve şiddete temayül vardır ve bu olguların membaı da burasıdır. Çünkü dünya nimetlerle lebaleptir ve o nimetlere erişmek için insançocukları şiddete başvurmak gerektiğini sanırlar ama yanılırlar. Tabi bir de işin şu boyutu malumdur; maalesef insançocukları kuvvet ve şiddet karşısında eğilmekten haz almaktadırlar. Oysa böylesi bir şey hayvanlar dünyasının başat özelliğidir, insanca bir dünyanın yöntemi değildir, olamaz. Gönüllere bir dokunuş, bedenlere bin dokunuştan evladır ve daha payidardır. İnsanın ödevi ise; gönüllerin fethidir, bedenleri zor yoluyla zincirlemek ve dilleri suskuya mahkûm etmek değildir. Böylesi bir eyleme tevessül etmek, insanlığa matuf en büyük ihanettir!

YORUMLAR