Biz, yeniden, ilk evvela ahlaka dönüş yapmalıyız. Biz ahlakımızı kaybettik. Ahlakımızı kaybettiğimiz için hayâmızı da kaybettik. Artık her şeyi yapıyoruz ama utanmıyoruz yani her pisliği, iğrençliği, şerefsizliği, köpekliği utanç duymadan hatta haz alarak yapabiliyoruz. Bu halde geldik, bu haldeyiz maalesef. Çünkü ahlak bozuldu mu olmuyor. Bizim ahlakımız bozuk. Gerçekten ahlakımız bozuk, toplum olarak ahlaksızız. Hani Jean Paul Sartre diyordu ya; politika ile ahlakı ayırdığınız zaman ikisinde de kaybedersiniz diye maalesef öyle oldu. Zaten ilk evvelde ahlaksızlığın çukurunda debelenenler, elleri, yüzleri, ayakları, beyinleri, kalpleri kirlenmiş olanlar, pisliğin içinde yüzenler politikacılardır. Kesin olan bu. İstersek, hayır böyle bir şey yok, mümkün değil, olamaz diyelim. Değişen bir şey olmayacak, ahlaksızız. Sadece cahil olduğumuz için ahlaklıymışız sanıyoruz kendimizi. Cahil miyiz? Vallahi, billahi, tallahi cahiliz hem de öyle böyle değil kör kütük cahiliz. Bir ideolojimiz var diye, eksik fazla ibadet yaptık diye ahlaklı olacaz diye bir şey yok. Hani meşhur olmuştur artık, bir söz vardır Nicola Tesla’ya ait olan; ‘’O kadar cahilsin ki, dinin var diye ahlâka ihtiyacın olmadığını düşünüyorsun." Biz böyleyiz maalesef, dinimiz, ideolojimiz var diye, onların dünyevi gereklerini ifa ediyoruz diye, ahlaktan muaf olduğumuzu ya da yaptıklarımızın ahlak ihtiyacımızı karşıladığını sanıyoruz. Ya bana din tarafında duran birini gösterin ki, gerçekten söylediğini yapıyor olsun. Allah diyor ama hayatına bakıyorsun sanki Allah yokmuş gibi inanıyor gibi. Böyle bir şeyi de hangi akılla, ahlakla düşünüyorsak? Namaz kılan ama ahlakla zerre ilintisi olmayan nice insanlar var, biz ahlak nedir bilmiyoruz, bu yüzden ahlaksızlığın ne olduğunu da bilmiyoruz, işte kimimiz yoksullar için savaşıyorsa kendisini ahlaklı sanıyor, kimisi oruç tutup namaz kılarsa kendini ahlaklı sanıyor, kimisi devleti tanrılaştırıp ona karşı tapınç içinde olunca kendini ahlaklı sanıyor. Ama tüm bunlar bizi hiçbir zaman ahlaklı yapmaz, yapmayacak. Çünkü ahlak tüm bunlardan çok farklı bir şeydir; kısaca insan olmaktır ahlaklı olmak. İçini kötülüklerden arındırmaktır, dinim var diye her şeyi yapmayı kendine hak görmemektir, mal devletin diye istediğin gibi soyabileceğini sanmamaktır ve o malda tüyü bitmemiş yetimin hakkının da olduğunu bilmektir, kimsenin ayağını kaydırmak için kumpaslar düzenlememektir, iyiliğin önünde barikat olmamaktır, insanların suçları hukuka göre mutlak olarak sabitlenmedikçe onların özgürlük hakkını gasp etmemektir. Ahlaki temeli kurduk mu üzerini bina etmenin kolay olacağını düşünüyorum. Çünkü adaletsizliğimizde, kötülüğümüz de, küçücük gibi görünen ama gayet büyük olan iğreti hareketlerimiz de ahlaksızlığımızla ilintilidir. Ama fark edecek zekâdan yoksunuz ya da çıkarlarımıza öyle iyi geliyor. Hülasa; her yönüyle, boyutuyla, kesimiyle, tarafıyla mal bir toplumuz. Sorusuz, sorgusuz, şüphesiz, meraksız, her şeye inanan, her şeye aldanan, önüne ne konursa işte bu diyen, kolayca yönlendirilebilen zavallı, basit, sığ bir toplumuz.

YORUMLAR