Her kim olursa olsun, şeref, doğruluk, adalet, uyarıcı, hülasa; insan ve insanlık düşmanlarına matuf yazıyorum. Öyle insan görünmekle ve insanlık edebiyatı yapmakla, insan ve insanlık düşmanı olunmayacağına dair bir teminat yoktur. Zaten bir şeyin asıl düşmanı, bitevi o şeyden dem vuranlardan ve o şeye matuf nutuk irad edenlerden çıkmıyor mu? Geçelim! İnsan şerefli halkedilmiştir ve kendisine dosdoğru ol denmiştir, dahası adaleti ikame etmesi uğrunda onurlu bir kavga vermesi söylenmiştir, dahasının dahası uyarı görevini bihakkın ifa etmesi tavsiye edilmiştir her türlü kötülükler muvacehesinde ve uyarmadığı vakit gelecek ateşin, kendisi masum olsa dahi kendisini de yakacağı açıkça beyan edilmiştir. Söylenmemiş midir, tavsiye edilmemiş midir lan söyle, söyle de öğrenelim bizde pezevenk. Yalan mı söylüyorum lan ben? Ben yalancı mıyım, namussuz, şerefsiz miyim lan pezevenk? Ben yalan söyleyemem, namussuzluk edemem, yalancıdan ve namussuzdan da tiksinirim lan şerefsiz. Söyleyin lan, neyden korkuyorsunuz, insanlığınızdan mı utanıyorsunuz, insan mısınız lan siz? İnsan olmaktan iğrenir hale geldim be. Yemin ediyorum insan olduğuma kahrediyorum, utanıyorum insan olmaktan, keşke hayvan olsaymışım diyorum bazen. Adeta vahşi hayvanlar dünyasında yaşamıyor muyuz Tanrı aşkına? Bu ne lan sanki birilerinin dünyasında yaşıyoruz ve kuluz, köleyiz, köpeğiz. Değilim lan değilim, ne yapacaksın, zorla mı böyle yapacaksın, olmazsam öldürecek misin pezevengin evladı? Öldür de kurtulayım lan o zaman, çünkü böyle olmayacağım hiçbir zaman. Kimin lan bu dünya? Babalarınızın çiftliği mi ve nimetler sizin mi lan? Ne yani ben ezilecem, sömürülecem, cezalandırılacam, hakkım yenecek göz göre göre, her türlü aşağılanmayı sindirecem, kanun hep bana işleyecek ve ölen hep ben olacam öyle mi? Her insana ayrı ayrı mı işliyor lan bu dünyanın kanunları? Yapmayın lan, böyle kahpelik, şerefsizlik olmaz lan. Bu kusturur insanlık vicdanını lan. Biz böyle yaşamak için gelmedik lan bu dünyaya. Bu dünya kompradorların mı lan? Kim dedi lan bunu size söyleyin de bilelim o vakit ve o söyleyenle savaşalım. Savaşalım böyle söyleyenle, kim olursa olsun savaşalım, çünkü biz bu dünyanın bizim olduğunu biliyoruz, öyleyse bizim elimizden alanlarla savaşmalıyız ölümüne, zira böyle köpek gibi yaşamaktansa insan gibi ölürüz daha iyi. İşte bendeniz insana bakarken bunlara bakıyorum. Şerefli eylemlerine, doğru adımlarına, insanca uyarılarına ve adalet kavgasına. Kuvvetine, kudretine, servetine, şöhretine, makamına değil. Bana ne lan sizin servetinizden, kuvvetinizden, kudretinizden, şöhretinizden, makamınızdan ve üzerinize eklemenmiş şeylerinizden. Ne yani böylesi şeylere maliksiniz diye ödüm mü patlamalı sizlerden? Ki, bunları nasıl elde ediyorsunuz bilmiyoruz da değil yani. Bendeniz geldiğim dünyada ama senin, benim, şunun, bunun, onun olmayan dünyada insanca yaşamak istiyorum, hak ettiğim şeyin hesapsız, umarsız, kitapsız tarafıma teslim edilmesini istiyorum pezevengin evladı. İlla kul, köle, köpek mi olmalıyım hak ettiğimi almak için? Yaşamak ya sadece yaşamak istiyorum; insanca, onurluca, özgürce, başka bir şey değil lan. Bendeniz mal, mülk, servet, kuvvet, kudret, şöhret vs. peşinde olmadım hiçbir zaman, badema da olmayacağım. Çünkü bunların peşinde koşacak kadar zamanım yok benim, zaten böylesi şeylere de karşıyım. Ben özgürce, onurluca ve insanca yaşamak istiyorum varolduğum süre içerisinde ve benim olan dünyada. Başka bir şey değil. Bana kimse üzerine yapıştırılmış, iliştirilmiş şeylerle gelmesin, bendeniz çıplak insana bakıyorum, üzerinizdeki şeylere değil, çünkü insan varken hiçbir şeyi yoktu ama insan doğdu ve üzerine eklenmedik şey kalmadı ve ben o eklenen şeyleri kaldırdım, fırlattım attım. Çünkü hiçbirini ben seçmedim o şeylerin. Giderken de böylesi şeylere ihtiyacım olmayacak. Bendeniz için sadece ama sadece insan vardır, gerisi yalandır. İnsan değilseniz ne olduğunuzdan bana ne lan? Şerefsizseniz şerefsizsiniz derim, diyeceğim, yanlışsanız yanlışısınız derim, diyeceğim, zalimseniz zalimsinizdir ve zalimsiniz, yaşasın zalimler için cehennem derim ve diyeceğim. Bir daha mı geleceğim lan bu dünyaya? Ne yani insanlığımı ezip geçecek miyim, insanlık onurumu çiğneyip geçmenize eyvallah mı diyeceğim? O zaman niye insanım, insan olarak doğdum ve insanmışım gibi yaşıyorum? Aramamayım mı lan hakkımı pezevengin evladı? Kimin toprağı lan bu dünyanın toprakları? Babalarınızın çiftliği mi lan burası ve bizler birer maraba mıyız? Şerefin ve doğruluğunda ne olduğunu bilmiyor değiliz, adalet nedir konusunda da cahil değiliz. Kimse kahpelik, pezevenklik etmesin lan. Şerefsizsen şerefsizsindir, kim olduğun seni kurtaramaz, şerefsizsen seni şerefli kılmaz kim olduğun, neci olduğun, servetin, kudretin, şöhretin, makamın, yanlışsan sana doğruluk payesi sunmaz yine kim ve neci olduğun, şöhretin, servetin ve kudretin vs. Ne yani şerefsizin evladı, soysuz pezevenk, kudretim, servetim, şöhretim vs. var diye her türlü pisliği yapıp temiz olduğuna mı inandıracaksın beni? İnanmadım, inanmam, inanmayacağım. İnanmak zorunda mıyım? Kul değilim, köle olmayacağım, köpek gibi yal beklemeyeceğim. Benim toprağım lan burası soysuz pezevenk. O zaman bende domuz gibi, köpek gibi yaşarım ve susmak zorunda kalırsınız. Kanunlarla hep beni mi korkutulacağım? Ne yani kanun sadece bana mı işleyecek? İnsan olun lan biraz, insan. Soysuzsunuz oğlum soysuz. Yemin ediyorum ki soysuzsunuz. Tanrı şahidim olsun ki, pisliksiniz. Olmaz, olamaz, olmamalıdır. Böyle olmaz. Ne köleyim, ne kulum, ne köpeğim. Kölelere, kullara, köpeklere bir şey diyemem. Tercih meselesidir. Köle gibi, kul gibi, köpek gibi yaşamak isteyenlere eyvallah olsun, onlar zaten insan olmadıkları, olmak istemedikleri, olamayacakları için böylesi bir durum normaldir. Benim ruhum kaldırmıyor bazı şeyleri.  Çünkü tam olarak olamasam da insanca yaşamaya, insan olmaya çalışıyorum. İnsan olmak bana ağır gelmiyor, bilakis insan olmakla onurluyum. Kimsenin hakkını yemiyorum, yemin ederim görülmemiş imkânlara sahip olsam da yemem, yiyemem, çünkü insanım, beynim var, ruhum var, vicdanım var benim, mideme haram girmedi, girmez, giremez, girmeyecek. Domuz olamam, domuzlaşamam, domuz gibi yaşayamam. Deniz içinde yüzsem de domuzlaşamam, hak ettiğimden fazlasına göz dikemem. Çünkü benden sonra geleceklerin de hakkı var dünya mülkünde. İnsan olmak ağır geliyor bize, yemin ediyorum ağır geliyor. Çünkü insan olarak yaşamak, domuz gibi yaşamayı engelliyor. Kul hakkı yiyemezsiniz, iftira atamazsınız, doğmamış yetimin hakkını ipotek edemezsiniz insan olmak istiyorsanız. İhtiyaç yoksa herhangi bir şeye, o şeyi durduk yere var etmek için milyonların hakkını israf edemezsiniz insan olmak istiyorsanız. Milyonlar aç yaşarken ve yatarken, tok yaşayıp yatamazsınız insan olmak istiyorsanız. Milyonlar acı içinde kıvranırken mutluluk valsleri yapamazsınız, umarsızca yaşayamazsınız insan olmak istiyorsanız. Keyfinizce suç işleyip kanuna karşı sırıtamazsınız, kuvvetinize güvenip umarsızca davranamazsınız insan olmak istiyorsanız. Suçluyu koruyup kollayamazsınız insan olmak istiyorsanız. Hak etmediğiniz şeyleri metazori alamazsınız, almak için iftiralara yeltenemezsiniz insan olmak istiyorsanız. Kul hakkı yiyemez, kimsenin hakkına göz dikemez, başkasının olanlara göz koyamaz ve başkalarını olmadık şeylerle itham edip onlarda olanı kendinizin kılamazsınız insan olmak istiyorsanız. Milletin malını zevk için, keyif için boş yere harcayamazsınız insan olmak istiyorsanız. Ama biz domuz gibi yaşamak istiyoruz değil mi lan ve bu yüzden de insan olmak ağır geliyor bize, dilimizle insanız diyelim ama eylemlerimizle domuz gibi yaşayalım istiyoruz. Daha ne diyeyim ki, ancak göz ve gönül açıklığı dileyebilirim, elimden gelen budur. Ruhum acılar içinde kıvranıyor, beynim iflas etmek üzere. YAŞASIN İNSAN, KAHROLSUN İNSAN VE İNSANLIK DÜŞMANLARI!

YORUMLAR