Biz neyin peşindeyiz? Derdimiz nedir bizim? Bunu gerçekten biliyor muyuz? Biz birbirimizi sevdikte, birbirimize karşı düşmanlığı bıraktıkta, düşmanlar mı gelipte bizi birbirimizden nefret eder hale getirdi, bizi birbirimize düşman kıldı? Düşmanı ve şeytanı suçlamak en kolay yol olsa gerek. Her türlü pisliği yaparız, başımız belaya girer, sonra gideriz tüm suçu düşman dediklerimize hamlederiz, ne iğrenç bir riyakârlık. Çünkü bu yoldan yürüdüğümüz zaman artık tertemiz oluveriyoruz bir anda ve tüm sorumluluklardan kurtulup çıkıyoruz, yunmuş yıkanmış arınmış oluyoruz. Ne zaman insanca yaşadık, sözlerin en güzelini ve en güzel sözleri en güzel şekilde söyledik mi hiç? Şeytan bizi bu hale getirdi öyle mi? Vallahi, sizler, zaten çağırdığım şeye teşne olup çağırır çağırmaz koşup gelmeseydiniz benim size bir şey yapacak halim, gücüm yoktu ama çağırdım ve koşarak geldiniz diyecek olan kimdir? Şeytanı aptal zannediyoruz. Yani kendimizi uyanık sanıyoruz ve herkesi aldatabileceğimizi sanıyoruz. Oysa bir ömür şeytan bizi aldatıyor ama biz onu aldattığımızı sanıyoruz. O kadar sığ yaşıyoruz ki, yaşadığımız sığlıkta boğuluyoruz bir de yani beceriksiziz de aynı zamanda. O kadar aptalız ki, malik olduğumuz dünyalıklarımızla varolma yolunu intihap eyliyoruz. Dünya malları (((servet, şöhret, kuvvet, mevkii vb.))) elimizden çıksa yemin ediyorum hiçiz, sefiliz, zavallıyız, işte şurası da artım diyebileceğimiz hiçbir şeyimiz yoktur. Gerçekten yoktur, zaten dünyayla itibar kesbettiğimizi sanan mallarız. Öyle değil miyiz, ne kadar dünyalığa maliksek o kadar kendimizi insandan saymıyor muyuz ve saydırmaya çalışmıyor muyuz? Dünyalığımız olmasa bizi kim insan yerine koyar? Görüntülerimizle idare ediyoruz işte. Dünya da zaten aynı görüntülerden ibaret olunca, görüntümüz işe yarıyor. Çünkü herkes aynı ise orada herkesin varolduğu aynı şeylerle varolmak en basit ve en ucuz yoldur. Nedenler ve sonuçlar üzerinde hiçte düşünmüyoruz. Vallahi, oturup konuştuğumuz da, her birimiz mutlak suçsuzuz ama bizden gayrısı hiçbir zaman suçsuz olmamışlardır. Yani biz temiziz ama kirli olanların kurbanlarıyız. Oysa bir deşiversek sağlam gibi görülen yerlerimizi, irin fışkıracak, pislik nehir gibi akacak. Akleden bir topluluk değiliz! Akletmeyi seven bir toplulukta değiliz. Biz gerçekten neyiz? Hiçbir halt değiliz. Hiçbir işi beceremeyiz. Hiçbir hayali olmayanlarız. Hiçbir rüyası olmayanlarız. Hiçbir projesi olmayanlarız. Beton gibiyiz, beton ruhluyuz, beton kafalıyız, giydirilmiş odun kütükleriyiz.

YORUMLAR