Bu dünyada kötülük iyilikten daha hızlı koşuyor, bu yüzden de daha hızlı yayılıyor. Kötülüğün gücü var, onun yolu hep açık, ona müzahir olan pek çok ve o istediği yere, istediği yerden, istediği şekilde kolayca girebiliyor, onun görünmesi yetiyor ve her kapı kendiliğinden açılıveriyor o geldiği vakit. Ve girdiği yeri aynı anda etkisi altına alıyor olanca büyüleyiciliğiyle. Zira cezbedici, kazandırıcı, zenginleştirici. İyilik hep kaybettiriyor, zira iyiliğin taliplisi az, bir işe yaramıyor iyi olmak, kârlı değil iyilik yapmak. Bu dünyada ne zaman muteber olmuş ki iyi olan ve ne zaman terviç edilmiş ki iyilik? Kötülüğe müzahir olan da çok oluyor, çünkü kötülük aynı zamanda besleyici bir mekanizmaya da sahip, hem maddi hem de manevi olarak. Maddi olarak zaten sunabilecekleri malumdur, manevi yönden de münhasıran kendisine gelenin arkasında kendisini hissettirmesi şeklinde oluyor. Belki de kendisini iyilik olarak gösteriyor, kalpleri ve kafaları ikna ediyor. İyiliğin ise pek alıcısı olmuyor bu dünyada. Çünkü kötülükte heyecan oluyor, coşku oluyor, hız oluyor, haz oluyor, oyun oluyor, tuzak oluyor, kan oluyor, intikam oluyor ama iyilik ise zaten fazla görünür olmadığı gibi böylesi şeyleri de tazammun etmiyor, bu da cazip kılmıyor iyiliği ve binaenaleyh alıcısı bulunmuyor. Bir de kötülük kendini zorluyor ama iyilik kendini teklif ediyor. Bu yüzden de haddizatında bu dünyada kendini iyi gibi sunanlarda sunuldukları gibi değiller, her yüzün arkasında ki yüz kötülüktür ve iyilik yüzüyle kendini maskelemektedir. Bunu ihsas etmek ve duruma uyanmak ise epey zor oluyor. Zaten uyanıldığı vakit iş işten geçmiş oluyor. İyiliğinde artık saha çıkması gerekiyor, ki, zaten sahada hâkim olan iyilikti, şimdi yeniden sahibi olduğu yere çıkıp, kendini gösterip, yerini alan kötülüğü ekarte etmesi iktiza etmektedir. Bu behemehâl gerçekleşmelidir, bilakis zaten karanlıktayız, daha da koyu karanlığın içine düşeceğiz. Her geçen günü mumla arar hale geleceğiz. Elbette tercih, takdir, karar kader bizim ve bizim elimizde her şey.

YORUMLAR