Biz, insanlığımızdan çıkmışız. Artık kim olduğumuzu bilmiyoruz. Şerefsizim bilmiyoruz. Cahilde değiliz, zır cahil de değiliz, zır zır cahiliz. İnsan olmadığımız ise zaten âlemin malumu. Zira insan demek değer demektir, tek bir değerimiz var mı? Paranın kulu, kölesi, köpeğiyiz. Güven var mı bu toplumda? Yok. Gerçek dostluk var mı bu toplumda? Yok. Sevgi var mı bu toplumda? Yok. Namuslu ve dürüst olanın değeri var mı bu toplumda? Emrolunduğun gibi dosdoğru olduğun zaman en lanetlik sen değil misin bu toplumda? Yaltaksan, namussuzsan, şerefsizsen, yalancıysan, riyakârsan, dalkavuksan, yalaka isen, düzenbazsan en muteber sen değil misin bu toplumda? Ehliyetin ve liyakatin değeri var mı bu toplumda? Gerçek acıdır! Eğer ki bilseydik kim olduğumuzu olduğumuz halimizle bulunduğumuz yerde olmazdık. Eğer ki, doğru bir insansak, korkacağımız hiçbir şey yoktur ve hiçbir eğrilik bize zarar, ziyan veremez. Biz doğru olacağız ki, eğri olmaya teşne olanlar eğirilipte bizleri de eğriltmeye yeltenemesinler. Zaten başımıza ne gelirse eğrilikten gelmiyor mu, niye birilerinin eğriliğinin bedelini bendeniz ödeyeyim, uyarırım ve yola getirmeye çalışırım, çendan bendenizi eğriltmesine müsaade etmem. Biz doğrultamıyoruz ama eğriliyoruz maalesef. Velakin bizler onları doğrultmayı başarabilelim, doğrulmuyorlarsa da kırmaktan hazer etmeyelim. Bize edilen çok şey oluyor zaten, bir de biz kendi kendimize etmeyelim. Bizler zavallı yaratıklar değiliz, olmamalıyız. Bizleri böyle görenlere ve görmek isteyenlere kim olduğumuzu göstermeliyiz. Çünkü bizler bir çizgi üzerindeyiz ve o çizgiyi takip etmeliyiz, ne üstüne çıkmalı ne de altına inmemeliyiz. O çizgide ki sağlam durma başarımız, hayat başarımızın eğrisini gösterecektir. Hep kazanma ve hep kaybetme diye bir şey olmaz belki ama emin olun ki istikrar diye de bir şey vardır ve işte biz onu yakalayabilmeliyiz, başarımızın hücceti o istikrarı ne kadar sürekli kılabildiğimiz olacaktır. Eğrilenlerle birlikte eğrilmeyelim, doğrudan ve doğru olandan da ayrılmayalım. Doğru olduğumuz içinde korkmayalım, korkacak hiçbir şey olmadığını kesin olarak bilelim. Biz doğrulmaya and içip, doğruluğa meyledip, doğru durdukça, eğri olanlar da tabir caizse eşşek gibi doğru olmak zorunda kalacaklardır. Kıymayalım kendimize, kıyanları da affetmeyelim. Cezalandırmasını bilelim ve bundan imtina etmeyelim. Zira dayağı yiyen mutlaka durup düşünecektir. Bu bile bir aşamadır.

YORUMLAR