Bunu, yaklaşık iki asır önce, Fransız romancı Balzac, Goriot Baba adlı eserinde söylüyor. İfade aynı şöyle: “…Dünyanın ne olduğunu bileceksiniz, dünyanın bir aldatılanlar ve namussuzlar topluluğu olduğunu anlayacaksınız”. (S. 93)
Balzac’ın bu hükmü doğru mu?
Bu doğruysa dünya cehennem demek!
Böyle bir dünyada yaşanabilir mi?
Ya aldatılansın veya namussuz!
Bu nasıl dünya ya!
Buna itiraz ediyorum.
Buna itiraz etmeliyiz!
Bunu reddetmeliyiz!
İtiraz edelim, reddedelim fakat öte yandan, derin derin de düşünelim: Çoğu edebiyatçıya göre, dünya edebiyat tarihinin en büyük romancısı kabul edilen Balzac niye bu hükmü veriyor?
Yeni değil, iki yüz sene evvel…
Peki, geçen sürede hiçbir şey değişmedi mi? Veya ne değişti?
Bu yargı gerçeğin bir ifadesiyse, neden bu dünya bir aldatılanlar ve namussuzlar topluluğudur?
“Sorunlarımızdan sorumluyuz” ilkesi gereğince, burada her birimizin sorumluluk payı nedir?
Bu böyle gelmiş böyle mi gidecektir?
Ne zamandan beri böyle geliyor?
Bu devranı durdurmanın, bu devranı döndürmenin bir yolu yok mudur?
Neden aldatılalım?
Neden namussuz olalım?
Neden namussuzluğa dur demeyelim?
Neden diyemiyoruz?
Neden aldatılan oluyoruz? Neden aldatılıyoruz?
Neden aldatılabiliyoruz?
Aldatılan, aldanmaya teşne mi? Gönüllü mü?
x x x
TAVSİYE