Bir insanın güzel, hoş, tatlı hayalleri, düşleri varsa ve hayallerini, düşlerini ancak sahibi olacağı bir evde gerçek kılabilecekse, o kişi önce ne yapmalıdır? Elbette bir eve sahip olmalıdır değil mi? Zira tüm hayallerin sahip olacağın evde gerçek olacaktır, bilakis gerçekleşmesi hiçbir zaman kabil olmayacaktır. Yani o eve kavuşmadan hiçbir hayaline, düşüne kavuşamayacaktır. Zira yaşayabileceğin bir yer yoksa, hayalinde, düşünde bir anlamı olmaz. Öyle değil mi? evi olmayan bir insan nasıl bir plan yapabilir, hangi hayali kurabilir? Önce yaşayacağın yer olmalı, ondan sonra yaşayacağın ne varsa dilediğince yaşamak için buyur edeceksin tüm düşlerini, hayallerini. Doğru mudur bu? Bir ülkesi olmadan bağımsızlık savaşı verene ne derler? Ancak bir meslekle ilintili olan bir hedefe o mesleğe atılmadan ulaşmak kabil midir? Tıp alanında bilimsel buluşlar yapmak istiyorsan, önce bir tıpçı olmak zorundasın. Aydınlık bir nesil hayalin varsa, insan yetiştirmek istiyorsan öğretmen olmaktan başka çaren var mıdır? Önce o mesleğe atılırsın, konumun, yerin belli olur, sonra da harekete geçersin. Doğru mudur bu? Biz öncelikli olarak yapacağımız şeyleri geri plana atıyoruz ve işimiz olmayan, görevimiz olmayan şeylerle iştigal eyliyoruz. Bu da olması gerekeni geciktiriyor. Bu yüzden biz ilk evvelde yapmamız gerekeni yapacağız ki, ondan sonra yaşamak istediklerimizi yine gönlümüzce yaşayabilelim. Önce yaşayalım dersek daima yanılırız, önce yapalım diyeceğiz o yüzden ve yapacağız ki, yaşayabileceğimiz bir yapı olsun ortada. İşte bu sebeple düzen değişmeden ve böyle bir şeyi de düşünmeden hep yaşamak derdindeyiz, yaşayalım istiyoruz, vur patlasın çal oynasın olsun istiyoruz ama bir yandan da şikâyetçi olmaktan geri durmuyoruz. Basit bir mantıkla kavranabilecek bir şeyi kavramakta zorlanıyoruz. Biz burada elbette tek tek yapılardan söz etmiyoruz, tüm yapılara etkide bulunan, o yapıları ihata eden ve o yapıları istendik şekilde yönlendiren ve her şeyi şirazesinden çıkaran, insanlığı zımnen hayvanca bir yaşama zorlayan ama bu meyanda kendisi mütemadi palazlanan düzenden söz ediyoruz. Önce düzen bi çöksün ondan sonra genel işleri bırakır, özel işlerimize odaklanırız diyemiyoruz ve hep çakılıyoruz, sürünüyoruz, sömürülüyoruz, yaşadığımızı sanıyoruz ama farkında olmadan, yanmakta olduğumuzu ihsas etmeden yanıyoruz. Önce kur, sonra gönlünce yaşa, çünkü senin yegâne görevin önce kurmak! Yapmadan yaşayamazsın!

YORUMLAR