Hz. Muhammed; “komşusu açken tok yatan bizden değildir” diyor. Nietzsche; “tek başına mutlu olmanın insan onuruna yaraşır bir şey olmadığını’’ söylüyor. Camus; “tek başına tokluğun insanın düşüşünü gösterdiğini ve utanç verici olduğunu’’ söylüyor. İnanın çok garip insan var hayatta. Herkes kendi imkânı ölçüsünde bir garibi doyursa ya da doyurmaya vesile olsa ne güzel olmaz mı? Keşke herkes daha güzel şeyi yapsa, garipliğin ve garibin (((bizim için mevzubahis olan garipliğin ne olduğu, garibin kim olduğu malumdur, bilakis zaten hepimiz birer garip değil miyiz?))) olmadığı bir dünya yaratmak için insanca kavga verse, ki, zaten garipliğin ve garibin de olmaması gerekmiyor mu? Biraz vicdan, biraz merhamet, biraz insaf lazım değil mi insanlara hatta daha fazlası? Elbette ki, böylesi zengin topraklar, kaynaklar, hazineler üzerinde tek bir garibin, çendan karnı aç dolaşıp, aç uyuyan tek bir insanın, olmaması gerekiyor ve olmamalı da ama işte kompradorlara ve işbirlikçilerine zor yettiği için zenginlik kaynakları gariplere bir şey kalmıyor. Güç ve zenginlik kaynakları garibin koruması olmuyor ama şeytanın ve dostları olan alçakların külahı olabiliyor. Elbette bir adaleti var hem berinin hem de ötelerin. Rosa Lüxemburg ne yürekli ve hisli söylemiş gerçeği; “ceza talep ediyorum; bugün tok olanlara, sefa sürenlere, milyonların ekmeğini hangi acılarla kazandığını bilmeyenlere, hissetmeyenlere.” Hiç şüphem yoktur, hak eden hak ettiğini elbette bulacaktır. Kendi topraklarında, kendilerine ait hazineler üstünde yaşayan insanlar, kendilerine ait olanlardan mahrum olarak sefaleti yaşıyorlar. Bunu algılayamıyoruz, el koyanların, el koydukları şeylerin gerçek sahipleri olduklarını düşünüyoruz, çünkü bize düşecek bir payında olduğunu biliyoruz ondan, zira kuşkusuz böyle bir dünyada hizmetkâr olmaktan başka şansımız yok, öyleyse hizmetinde bir bedeli olacak, o bedeli de bize bunlar verecek, o zaman dünyanın gittiği yönden, insanın düştüğü durumdan bize ne diye düşünüyoruz ve öylece susuyoruz, olan biten her şeyi tavrımızla onaylıyoruz. Devrimden başka yol varsa bilelim. Damarlarına kadar kazıyın var olan her şeyi ama her şeyi, yegâne yol devrimdir kurtuluş ve insan onuruna yakışır yaşam için. Karl Marx’ın da söylediği gibi; alışılmış şeylerden şüphe etmeye başladığınız an varacağınız tek nokta devrimdir.

YORUMLAR