Bugün ulusal kanal denilen ama ulusla ilgisi olmayan kanallarda niçin ciddi fikir adamları ve fikrin kendisi konuşturulmamaktadır? Niçin sunucular bile ciddi fikir insanlarından intihap edilmemektedirler? Çünkü fikirden, fikir insanından korkulmaktadır ve fikir ne kadar baskı altında olursa o kadar iyidir diye düşünülmektedir, farz edilmektedir. Oraya çıkanlara bir bakın Tanrı aşkına, kahir ekseriyeti de salyalarını akıtmaktadırlar, yalanın bini bi paradır ve göz göre göre yalan söylenebilmektedir, suratlar tiksindirici ve kusturucudur, karakter ve kişilik yoktur, kalite, birikim, seviye, üslup, usul, edep, erkân yerlerde sürünmektedir. Halkın teri, kanı, yaşı ve emeği üzerinde hesaplar yapılmaktadır ve bir tezgâhta bin çorap örülmektedir halkın üzerine. Aydınlığa bir şal çekilmiştir ve karanlıkta cirit atmaktadırlar. Bir iki kanal haricinde A’dan Z’ye hepsinde her şey yalandır, uyutmak üzerinedir. Ki, haddizatında fikirleri de yoktur ha, fikirleri vardır da fikirden uzaktırlar değildir. Çünkü hiçbirisi fikir insanı değildir ve fikir serdetmemektedir ve cerhetmeye çalıştıkları bir fikir de bulunmamaktadır. Hepsi de orada kendilerini pazarlamaktadırlar, ne kadar üst fiyata gidebilirlerse o kadar iyi diye düşünmektedirler. İşleri güçleri dalkavukluk, yaltaklık, yalakalık, yağcılıktır. Ne kadar yal sunarsanız o kadar havlamaktadırlar. Zira hangi kafayla fikirler serdedilecek, hangi fikirlerle fikirler cerhedilecektir? Maalesef bizim halimiz budur ve bu hal ne utanılası bir haldir. Ama utanacak kim vardır? Utanacak yüz mü vardır? Zira günaha ve suça batmış toplumlar artık yüzlerini kaybetmişlerdir ve o yüzlerden hayâ perdesi sıyrılıp inmiştir. Böylece istediklerini rahatça yapabilmektedirler. Öyleyse utanacak insanı arayıpta bulun da görelim. Böylesi bir toplumda ancak zorba kişiliklerle karşılaşırsınız, başkasının fikirlerine saygı duymayı bilmeyenlerle karşılaşırsınız, dinlemeyi bilmeyen ve anlamaya çalışmayanlarla karşılaşırsınız. Başkalarının haklarını gasp edenlerle karşılaşırsınız. İnsanları aldatanlarla, uyutanlarla karşılaşırsınız. Münhasıran bağıranlarla, gürültü yapanlarla karşılaşırsınız, konuşanlarla ve bir şey söylemeye çalışanlarla değil. İşte böyle bir toplum olduğumuz için bir türlü gerçek manasıyla terakki kaydedip, yükselip, yücelemiyoruz, bitevi tedenniye mahkûm oluyoruz ve süratle tereddiye doğru ilerliyoruz. Fikir olmayınca bir yaşam disiplini de olmuyor, neyi, nerede, ne zaman, nasıl ve kimle konuşacağımızı ve fikirlerimiz istikametinde ortaya koyacağımız hareketi ne zaman, ne şekilde, hangi şartlarda ve koşullarda ortaya koyacağımızı bilemiyoruz ve çakılıp kalıyoruz. Tam anlamıyla aşağılık, pespaye, müptezel, tiksindirici, şerefsiz bir hayat, kapitalist bir hayat sürüyoruz işin hülasası.

YORUMLAR