Kimliğe ve dine küfredilmedikçe, darbeye aleni teşvik edilme olmadıkça, terörizme aşikâr şekilde övgü düzülmedikçe ve müzahir olunmadıkça, öldürme ve ölüm kutsanmadıkça ve bu kutsama eyleme dönüşmedikçe ve tüm bunlar müşahhas hüccetlerle ispat edilmedikçe düşünceye hürriyet, sonsuz hürriyet, düşünceden değil düşüncesizlikten korkmalıyız. Kuvvetimizi düşüncenin önüne set olarak koymamamlayız. Bu, insanım diyen için züldür, eğer insanlıktan zerre behresi varsa. Çünkü münhasıran insan olanlar korkmazlar düşünenden ve düşünceden. Zaten hangi beyinsiz ve hain mezkûr melanetleri yapar ki? Ki, bir düşüncesi olan ve düşüncesiyle dünyaya hâkim olmak isteyen zaten yapmaz, yapmamalı, yaptığı takdirde de insanların duygularıyla oynayabilecek ve onları aldatabilecek kadar alçalmamalı. Keşke Aliya İzzetbegoviç’i okuyup anlayabilecek kadar sağlam bir zekâya sahip olsaydık. Ama biz büyük düşün insanlarının edebiyatını yapmayı ve onlar üzerinden rant elde etmeyi sevdik bitevi ve severiz münhasıran. Biz maalesef özgür düşünmeyi ve düşünceye özgürlük vermeyi beceremedik bir türlü. Çünkü korktuk düşünenden ve düşünceden. Zira çıkarlarımız zedelenirdi, rantımız tehlikeye düşerdi değil mi? Çünkü bizim hiçbir zaman ulvi işimiz olmadı, sufliyatın bataklığında debelendik durduk mütemadiyen. Keşke herkesin, her kesimin kendi içinden kayıp gitmiş olan güzel insanlar bir anlığına geri dönseler ve seyreyleselerdi şu halimizi, ne derlerdi acaba? Yemin ederim herkesin içinden çıkıp giden kendi içinden çıktığı kliğin önde gidenlerinin yüzlerine tükürürlerdi. Çünkü nasiyesi ak olan sonsuz az maalesef. Ve bitevi taş atıyoruz ama en büyük günahkârız! Biz, gerçekten tiksinilesi insanlarız, belki de insan değiliz.

YORUMLAR