Güya hepiniz her daim halk için söylediniz, eylediniz, ne yaptınızsa halk adına yaptınız, halk için yaptınız öyle mi? Yedik mi? Yer miyiz? Politikacısı, aydını, âlimi, şeyhi, kompradoru, ideologu bozuk olan bir halk nasıl olurda düzgün olabilirdi ve orada işler nasıl olur da yolunda gidebilirdi? Bu kabil değildi. Ama bilinmez sanılıyordu. Oysa her şey biliniyordu, biliyorduk her şeyi, yemez yutmazdık büyük yalanları. Hiçbir zaman halk için var olmadınız, halk için çalışmadınız, halk için yaşamadınız. Bilakis halkı çökertmek için vardınız ve hep böyle oldunuz. Dürüst değildiniz, samimi değildiniz, ciddi değildiniz hiçbir zaman ve olmadınız da. Namussuzluk sinmişti bir kere ruhlarınıza, namuslu düşünemez, yaşayamaz ve söyleyemezdiniz. Ömrünüzün her saniyesini menfaatlerinize ulaşmak ve ulaşıp elinize geçirdiğiniz menfaatlerinizi korumak için yaşadınız. Yalanlarınıza belki bazılarını inandırabilirsiniz ama bizleri inandırmanız olmayacak şeydir. Zira biz şeytanların kutsalları ağızlarına sakız yaptıklarını çok iyi biliriz. Çünkü neyin ne olduğunu, çarkın nasıl döndüğünü, kimin kim olduğunu az çok bilmekteyiz. Bilmeyiz sanmayınız, çok iyi biliriz çok. Bildiğimiz şeyler varken de, bize sunulanları yiyecek kadar öküz olduğumuzu düşünemezsiniz değil mi? Tüm tezgâhlarınızı biliyoruz, o tezgâhları nasıl kurduğunuzu da biliyoruz, birgün o tezgâhları başlarınıza geçireceğimizi de sizler çok iyi biliyorsunuz. Hayır, niçin sizler her şeyi yaparken adalet hatırlanıyor da, bizler gerçekten adaletin ortaya çıkması gereken yegâne günde adaleti hatırlamayalım? Korkuyorsunuz değil mi başınıza geleceklerden ve en çokta adil davranacağımızdan. Çünkü zalimin en büyük düşmanı adalet imiş. O nasıl yaşadıysa ve yaşarken nasıl davrandıysa kendisine de aynıyla muamele edilmesini istermiş. Ama gönül bu, ister de, istediğine kavuşmasıdır önemli olan, kavuşur mu orası bilinmez işte. Asla kavuşamayacaktır, bilakis biz zalim olmuş oluruz!

YORUMLAR