Bizim dünyamızda maalesef hakikate
göre halk aydınlatılmaya, bilinçlendirilmeye, biçimlendirilmeye çalışılmıyor,
halkın durumuna göre hakikat biçimlendiriliyor, yeniden yorumlanıyor yani icap
ediyorsa tahrif ediliyor. Bir şey halkın mantığına, gönlüne münafi olarak mı
addediliyor hemen halkın mantığına ve gönlüne münasip hale getirilmelidir,
getir! Zora gelemiyoruz, gerçek bağlamında halka sunduklarımız geri tepti mi,
halkın istediği kıvamda sunmaya yelteniyoruz. Dini böyle tahrif ve tahrip
etmedik mi bebeğim, yalan mı? Oysa hakikat üzerinde tasarruf yetkisine sahip
değiliz ve bu yetkiyi bize verecek tek bir mercide yok ve olamaz. Sıkıntıda
burada patlak veriyor. Bugün halkın psikolojisi, toplumun sosyolojisi ölçülüp
biçiliyor ve böylesi bir halk karşısında hakikate sarılmanın mantıksız olacağı
varsayılıyor, öyleyse ne yapılmalı diye düşünülüyor ve hakikati halkın
kabulleneceği kıvama nasıl getiririz diye tertipler yapılıyor, nihayet buna
alışılıyor ve artık fasit daire içerisinde kıvranılıp duruluyor, bir türlü
dışarı çıkılamıyor. Bundan sonra da hep bu istikamette yaşamaya başlıyoruz.
Yani bozulmayı sistematiğe bağlıyoruz. Madem halk doğru olunca bize gelmiyor,
biz yanlış olarak halka gidelim ama zaman içinde de halkı yanlışlar bataklığına
sokup sonra da yaşamının yanlış olduğunu söyleyip onu doğruya çekelim diyoruz.
Ya böylesine sefil ve iflas etmiş bir mantığımız var. Zaman içinde böyle bir
dünya yarattık işte, şimdi çektiğimiz sıkıntılar bu dünyadan tevlit eden
sorunların yarattığı sıkıntılarıdır. Kendi ellerimizle ettik ne ettiysek ve
kendi ellerimizle ektik ne ektiysek. Şimdi gerçeği söyleyince kızılıyor. Niye
kızıyorsun, anlatılan senin hikâyendir. Başkasının hikâyesini anlatmıyoruz ya.
Ki, iftira da atmıyoruz. Ama gerçeğin acı olduğunu öğrenemedik bir türlü. Her
şeyi istediğimiz gibi yapalım dedik ama yaptıklarımız da yanımıza kâr kalsın
istedik, kimse ondan söz etmesin diye arzuladık. Keşke hayat bizim
isteklerimize göre yolunu bulsaydı. Halk olarak aptal eşekler olursak elbette
üstümüze binen çok olur ve bizde çaresiz yük taşımaya mahkum oluruz son
nefesimizi verene dek.
EKSTRA:
Gerçekten ama gerçekten anlamak için ciddi ciddi üzerinde düşünüyorum. Yemin ediyorum düşünerek ve gülerek dinledim.
Allah seni ekmek bulamayacak duruma getirsin ve yarım ekmeğe mahkum etsin, Allah bunu gerçekten gerçekleştirsin yani gerçekten cebinde ekmek alacak bir kuruşun olmasın ve böyle bir şeyi gerçekten hissederek yaşa, ondan sonra söyle yapalım olur mu abim benim. Aynı duam malum biri daha var onun içinde geçerli, Allah ona da bir ömür boyu her öğün simit yemeyi nasip etsin hatta simidi bile nasip etmesin, ondan sonra söylesin onu da dinleyip söylediğini yapalım. Amin.
Her şey yalan işte bu gerçek. Bunu
anlamaya çalışmıyorum anlıyorum.
https://www.sozcu.com.tr/2021/yazarlar/yilmaz-ozdil/vicdan-paritesi-6849387/
Ne dediğini anlamaya çalışıyorum.
Ne dediğini anlamaya çalışıyorum.