Ey insançocukları aldatılıyoruz, çok
feci aldanıyoruz. Herkes bizi aldatıyor. Namusluca söylüyorum, gerçekten
kendimde değilim. Beynim çatlayacak, ruhum gövdemden fırlayıp çıkacak gibi. Bi
milyon düşün bulutu yüzüyor sanki beynimin göklerinde. İnsanlığın gerçekten
mesut ve bahtiyar olmadığını çok iyi biliyorum ama göstermiyor, hissettirmiyor.
Çünkü korkuyor. Bu iyi midir, yoksa sessiz bir felaketin kendisi midir
bilemiyorum. Sanki bir yerlerden bir insan fırlayıp çıkıverecekmiş, gerçeğin
kılıcını çekiverecekmiş, yalanın perdesine çalıverecekmiş ve boyun eğmeyen ve
ölümüne meydana çıkan şövalye cesaretiyle yetti lan artık deyiverecekmiş gibi
geliyor. Tabi bir kahraman beklediğimden değil, bizim kahramanlar olmadığımız
dünya da bir kahraman çıkıp gelipte bizi kurtaracak değildir, bu hiçbir zaman
olmayacak. Bunu zaten baştan bilmemiz, kanıksamamız iktiza ediyor, zira böyle
bir inancı bünyemizde barındırdıkça asla felaha eremeyeceğiz. Bugün her
kesimimizle derin bir aldanış içerisindeyiz. Önümüzden yürüyenler bizleri
varmak istediğimiz hedefe götürmüyorlar. Çobanlarımız, kurtlarla teşrik-i mesai
içindedirler. Bizi bizden başka koruyacak, savunacak yoktur. Niye bir çobana
ihtiyaç duyarız onu da anlamam hiçbir zaman. Bize, bizden başka kimsenin
faydası olmaz, olmayacak, niye bunu anlamamakta direniriz ki? Herkes masal
okuyor, bir tezgâhta bin yalan dokuyor, o yalanlarla insanlığın canın okuyor.
Her kitle derin bir yanılgı ve iflah etmeyecek bir aldanış içindedir, sormaya
ve sorgulamaya da cesareti yoktur. Gerçeği söyleyene bile düşmandır maalesef.
Böyle olmaz, böyle gitmez. Böyle olmayız, onmayız, ancak gebeririz. Zaten
geberiyoruz da. Yaşamak sevincini duyumsayacağımız yerde, ağır ağır ölüyoruz,
ölümün nefesini hissediyoruz her an ensemizde.
KALBİMİ SÖKÜP ATMAK İSTİYORUM
Keşke bu dünyaya duygusuz doğsaydım.
Keşke vahşi bir hayvandan farkım olmasaydı. Yahut keşke duyguları çekip alan
bir alet olsa. Duygun varsa dünya sana cehennem maalesef. Ve duygun varsa
kaderin hep suçlu olmaktır. Ya duygularını öldüreceksin yahut bastırıp acı çekerek
geberip gideceksin. Çünkü duygularınla yaşamak en büyük ihanet sayılıyor bu
dünyada. Zira duyguların varsa gerçeği haykırmak zorunda kalıyorsun. Gerçeği
haykırmak ise cehennemi getirip önüne koyuyor. Ya da duygularını öldürüp
cennette yaşıyormuşsun gibi hissederek yaşayıp gideceksin. Epey zaman önce TRT
kanalında bir film dikkatimi çekti, izledim. Eğer TRT kanalının
filminde anlatılan gizli bilgiler doğruysa, bu topraklarda yaşamaktan
utanıyorum. Ne diyeceğimi bilemiyorum. Ciğerlerim parça parça. Yapana ne
diyeceksin, bakana ne diyeceksin? Hey be devlet neredesin sen, neredeydin sen?
Gerçekten bu vatanın evlatları ne acılar yaşamışlar? Mağdur olan gencecik vatan
evlatları şimdi ne yapıyorlardır acaba? Kendi evlatlarımıza, kendi ellerimizle
ne yaptık biz böyle? Biz gerçekten tüm bunlar olurken neredeydik, ne
yapıyorduk? Olan bitene kör ve sağır mıydık, yoksa her şeyden bihaber miydik?
İki durumda da bizim varlığımızın bir anlamının olduğunu iddia edebilir miyiz?
Biz, gerçekten, hep böyle, dönem dönem, kendi evlatlarımıza, kendi ellerimizle,
hayatı cehennem ederek mi var olacağız? Biz ne zaman kardeş olduğumuzu
hatırlayacağız? Ne zaman birbirimizle didişmeyi bırakıp, hep birlikte aydınlık
ve mutlu yarınları inşa etmeye başlayacağız? Biz gerçekten bu dünyanın ve
kendimizin ölümsüz olduğumuza mı inanıyoruz? Gerçekten bir insanın hayatını
cehenneme çevirerek mi cenneti kazanacağımıza inanıyoruz? İlk taşı kimin atmaya
yüzü var bu dünyada gerçekten? Bilemiyorum ama ruhum da, vicdanım da, aklım da
alevli ateşlerde yanıyor. Hayır biz insan olmaya layık değiliz, çünkü insan
olmak demek şerefli olmak demektir, zira insan şerefiyle varolmuştur. İster bu
dünyada olsun ister başka bir dünyada olsun nasıl hesap vereceğimizi şimdiden
düşünmeye başlasak iyi ederiz, yoksa neyle karşılaşacağımızı tahayyül etmek
bile derin bir azap. Bu dünya insanlığının bir ferdi olmayı reddediyorum. Her
şeyi reddediyorum. Ben insan olmayı da reddediyorum ya da insanım diyenlerin
insan olduklarını reddediyorum. Ben bir yabancıyım, her şeye yabancıyım. Tüm
bildiklerimi unutacağım, tüm tanıdıklarımı unutacağım. Tüm inandıklarımı ve
sahip olduklarımı unutacağım. Bir hiç olacağım. Yıkılsın bu dünya, yerle yeksan
olsun bu dünyanın düzeni. Yeniden yaratılsın her şey ve ben yeniden yaratacağım
kendimi.
EKSTRA:
Abi hala gülüyorum ya, nasıl
gülüyorum bir bilseniz, anlatmam imkânsız. Ya gerçekten acayip komik ya.
Abi size ne ya? Adam Yerli ve Milli
diye, Milliyetçi diye, Müslüman diye, Allah, Muhammed, Kur’an diyor diye,
Muhafazakâr diye, kızıyorsunuz de mi? Ayıp ayıp. Galiba siz Ateist ve
Komünistsiniz.
https://odatv4.com/makale/akp-li-kardesim-en-cok-seni-kandiriyorlar-cunku--225911
Sana ne abi? Kandırılan gönüllü
olarak kabul ediyordur bunu, seni ilgilendirmez ki. Kandırılmayalım da insanlık
davası deyip duralım ve acı mı çekelim senin gibi? Kolay mı okumak, düşünmek,
sormak, sorgulamak, gerçekleri arayıp durmak, gerçekleri duyurmak, keyif yapmak
varken yazmak. Sen kandırılmazsan kandırılma ama milleti de rahat bırak.
https://www.korkusuz.com.tr/uzaktaki-kardesime.html İlginç bir analiz.