Olmamalı!
Tersten söylersek; EMEKLİ MAAŞI, çalışan maaşını geçemez!
Emekli ne demek? Halihazırda, çalışmadığı halde aylık alan kişi demek!
Tabii ki yıllarca çalıştığını, ömrünü işinde tükettiğini verdiğini görmezden gelmiyorum. Maaşını hak etmedi demiyorum. Emek veren bir kişinin, “emekli maaşı” anasının ak sütü gibi helaldir.
Öte yandan, bu memlekette, bu millet bir hasıla meydana getiriyor… Ki buna “yıllık millî hasıla” deniliyor. Bu hasıladan, her fert ve elbette emekli de payını almalıdır.
Benim söylemek istediğim, millî hasılayı üreten, çalışanların öncelikli olması, çalışanın hakkını alması gerektiğidir.
Gerçek bir “adalet” sağlanacaksa çalışanlar gözetilir ve aylıkları emekli aylıklarının üzerine çıkarılır. Buradaki “aylık”tan kastım, en yüksek emekli aylığıdır. Misal, milletvekili emeklisi 15 000 (on beş bin) lira mı alıyor? Çalışanın alacağı en az ücret bunun kadar olmalıdır.
Tabii asgarî ücretin 15 bin liralara çıkması imkânsız gözüküyor. O zaman, ortayol bulunmalı… Çok fazla/anormal yüksek emekli aylığı alanların maaşı düşürülmeli, asgarî ücret yükseltilmeli, orta bir noktada buluşulmalı!
Öte yandan, nasıl ki “asgarî” ücret diye bişey var, emekli maaşına da bir “azamî” tavan getirilebilir… Getirilmeli! Belki de bunun en kolay yolu, “emekli maaşları asgarî ücretin üzerinde olamaz” kaidesinin benimsenmesidir. Veya olumlu bir bakışla, “asgarî ücret, en yüksek emekli aylığının altında olamaz” şeklinde de ifade edilebilir.
Böyle bir kural getirilirse, sizce nasıl olur?
Bence çok yerinde olur.
Çok hakkaniyetli olur.