Bendeniz dürüst olsun dövüşler istiyorum kardeşim. Düşünce dolu dövüşler olsun, yapanda dirilsin, izleyen de dirilsin istiyorum. Yüz yüze olsun dövüşler istiyorum. Kimse kimseyi sırtından hançerlemesin. Dürüst olmayan dövüşlerden tiksiniyorum. Bir vicdanı ve adaleti olsun dövüşün. Dövüşmenin düzeyi, seviyesi olsun istiyorum. Sözü, üslubu belli olsun, insanlığa sevk etsin istiyorum. Dövüşün bile bir değeri olsun istiyorum. Taraflar güçle gelmesinler meydana, iri ama boş laflarla gelmesinler, tehditlerle ve ölümlerle gelmesinler. Meydanın sahibiymiş havasıyla gelmesinler. Fikirle gelsinler, onurla gelsinler, ahlakla gelsinler. Kendilerine inançları ve güvenleri olsun. Kendilerine inanmadıkları ve güvenmedikleri için önden ölüm tehdidini gönderecek kadar aciz ve zavallı olmasınlar. Varlıkları ölüm kusmasın, yaşamak haykırsın. Öyle bir dövüş olsun ki, izlemenin bile bir anlamı, tadı olsun. Hatta hep dövüş istesin gönlüm ve beynim.  Bu yüzden de çocukça dövüşlere ve o arada kurgulanan basit işlere tükürüp geçiyorum. Çünkü böylesi dövüşlerde kendimi küçülmüş hissediyorum. İzlemek haz vermiyor bana böylesi dövüşleri. Çünkü bir dövüş inandırmalı önce bendenizi yapılanın dövüş olduğuna. Bir kez inanmazsam, artık bir daha asla inanmıyorum. Dövüş haklı olmalı, onurlu olmalı ki, ona katılacaklar da, onu izleyeceklerde tüm benlikleriyle katılsınlar ve izlesinler, haz alsınlar eylemlerinden ve bilsinler ne yaptıklarını. Hatta dövüşün tarafları bile ne yaptıklarını ve neyi istediklerini bilsinler, dövüşlerinden zevk alsınlar. Her dövüşün tarafının dilinden söz aksın, aksın ki gönüller ağarsın. Boş konuşmasınlar, hakaret, tehdit, ölüm akmasın dillerden ve ne dövüşecek olan korksun ne de izleyiciler. Söyleyin lütfen, şu hayatta, halk toprağında gerçekleşen, insanlık sofrasına sunulan, hazzedilecek, zevk alınacak tek bir kıymetli iş, dövüş var mı? Halk toprağına bir yıldırım gibi düşsün düşünceler ve insanlık sofrasında şenlik için yesinler, içsinler ve dövüşmeleri gerekiyorsa da insanca dövüşsünler insanlar. İşte bayramdır o gün bize, işte güneşli günler o günlerdir, işte gönüllerin şenliği o gündedir, işte o gün çok güzel olacaktır insanlık toprağında her şey. Beceremedik kardeşim beceremedik yaşamayı, yaşarken insanca dövüşmeyi! İnsanlara zehir ettik koca bir ömrü. İnsanlık toprağını babamızın çiftliği sandık, babamızdan bize miras kaldığını düşündük ve o toprakta insanları ölümle tehdit ettik söyleyecek fikrimiz olmadığı için. Öyle ya hayatımızda fikrin izi yoktu ki, sözü nasıl olsundu. Nasıl olsa toprak bizimdi, üzerinde yaşayanlar da kölelerimizdi, öyleyse kölelere güzel dille konuşulmazdı, onlar hakaretten, tehditten, emirden anlardı ve böyle yaptık bizde, karşımızdaki kölelere anladıkları dilden konuştuk. Beyninde fikir olmayanlar sizlere bir şey veremezler ey insançocuklar, bir düş kurduracak, uzak bir hayale gönlünüzü kaptıracak, güneşli güzel günleri umut ettirecek, yaşamak sevincini tattıracak sözleri olmayanlar sizlere hiçbir şey veremezler, onların ağızlardan ancak tehdit akar, korku akar ve üstelikte her zaman bunlar akar, çünkü söyleyecek tek bir sözleri gerçekten yoktur, kendilerini herkesin olan her şeyin tek sahibi sanırlar. Faşizm, sadece ölümü tanır!

YORUMLAR