Ahhh be insançocukları! Ne düşünmeyi becerebildik, ne sormayı becerebildik, ne de sorgulamayı becerebildik. Hiçbir şeyden şüphe etme gereği bile duymadık. Basit oyunların küçük figüranları olmaktan öteye gidemedik. Bizim için çalışmayanlar ve bizi yaşatmak gibi zerre dertleri olmayanlar için çalışmak ve onları yaşatmak için koca bir ömrü yedik bitirdik. Bile isteye kendimizi küçülttük, küçük insanlar yaptık. Sonra da hep küçük insanlar olarak ömrümüzü tüketmeye koyulduk. Bir türlü büyüyemedik, büyümekte istemedik. Önümüze ne konursa yedik, kulağımıza ne fısıldanırsa ve gözümüze ne gösterilirse inandık. Niye inandık ki, niye yedik ki? Ne elde edecektik böyle yaparak? Ya da elde ettiğimiz ne var? Anamız değildi, babamız değildi, kardeşimiz değildi gözümüze bir şey gösteren, önümüze bir şey koyan, kulağımıza bir şey fısıldayan, ki ne fark ederdi onlar olsaydılar bile? Biz bizdik ve biz bilirdik neyi göreceğimizi, neyi duyacağımızı, nasıl göreceğimizi, niçin duyacağımızı, neyi yiyeceğimizi ve niçin yiyeceğimizi. Ahhh be, çok kötü günlerden geçtik geldik, çok hazin yaşamlar yaşadık ve elanda aynı minvalde devam ediyoruz. Hiç ders çıkarmıyoruz, ders çıkarmakta nedir bilmiyoruz. Oysa bir insan tecrübeler edinir ve o tecrübeleri kendisine bir yaşam sunulurken kullanır sunulan yaşamı kontrolden geçirmek için. Ki, acaba sunulan yaşam doğru yaşam mıdır, zamana uygun mudur, insani midir diye. Hep aynı hataları yapıyoruz be, bir türlü akıllanmıyoruz. Kaybeden biz oluyoruz ama yine de umursamıyoruz. Bizler gerçekten nasıl insanlarız vallahi anlamıyorum, bazen anladığımı düşünüyorum boş ver diyorum ama öyle bir an geliyor ki şok oluyorum. Kendi kendimize kıyıyoruz, kendi kendimizi ateşe atıyoruz ama hiç oralı olmuyoruz. Yaşıyor muyuz, ölü müyüz belli değil! Cumhuriyet gibi bir nimeti nasılda bilinçsizce, şuursuzca tepiyoruz da, kula kul, efendilere köle oluyoruz anlamıyorum. Mustafa Kemal Atatürk’ün bize bıraktığı Cumhuriyetin değerini anlayaydık hiç bu durumlara düşer miydik? Akılla, bilimle, vicdanla bir yaşam süreydik sürüleşir miydik, uysal koyunlar gibi güdülür müydük? Bile isteye, göre göre bir armağan olan yaşamımızdan vazgeçer de, başkalarının yaşamları için kurbanlar olur muyduk?

YORUMLAR