Şahsen bendeniz, hayatımın her aşamasında, dünden bugüne, adalete sonsuz önem atfettim ve atfederim hatta varlık demek adalet demektir derim net bir şekilde. Çünkü emrolunduğun gibi dosdoğru olmaktır adil olmak, ancak ve ancak dosdoğru ve dürüst olanlar adil olabilirler. Şu dünyada, insan ruhunu en çok acıtan ve acısının hiç dinmediği şey adaletsizliktir. Mesela; garibin parasını kodamanın cebine koymak sonsuz ve şedit bir adaletsizliktir. Handiyse ömrüm boyunca belki de hiç görmeyeceğim ama parasını ödeyeceğim şeyler sonsuz ve şedit bir adaletsizliktir. İnsanlara hak ettiklerini verdirmemek için bazı şeylerin az gösterilmesi sonsuz ve şedit bir adaletsizliktir. Adaletin varlığın yegâne temeli olduğunu, keza mutluluğun da, huzurun da, sevincin de, kardeşliğin de mutlak ve muhakkak önkoşulu olduğunu düşünürüm ve adaletin kesinlikle kişi seçmeyeceğine yani adaletin herkesi kuşattığına ve herkese eşit şekilde gülümsemesi iktiza ettiğine inanırım ve adaletsizliğin ruhta ve beyinde yarattığı acıyı hiçbir şeyin yaratamayacağına inanırım. Bunu bizatihi biliyorum. Çünkü ruhen ve beynen acısını çok tattım. Ciğerlerim ve beynimin derinlikleri, içerilerinde derin izleri kalmış adaletsizliklerin acısıyla sancır bitevi, kıvrım kıvrım kıvanır her dem. Geceleri ağrıtır yüreğimi, gündüzleri acıtır. Adaletsizliğin acısını dindirecek tek merhem; adalettir. Zira adalet, insanın özüne duyulan derin saygının muktezasıdır ve bu sebeple insan olana karşı adil olmak şerefli ve namuslu olmanın önkoşuludur. Zaten mutluluk adaletle, adalette gerçeklerle kabil değil midir? Elbette günü geldiğinde mutlaka hesaplaşılacak büyük mahkemede adaletsiz zalimlerle. Bu yüzden hayatım boyunca tek bir insançocuğuna adaletsizlik yapmadım, kimsenin hakkını gasp etmedim ve gasp edilmesine yol açmadım, vesile olmadım. Binaenaleyh, adaletsizlikten tiksinirim, adaletsiz zalimlerden iğrenirim. Adaletsiz birisi benim nazarımda kâfirlerin kâfiridir bu yüzden. İnsan demek adalet demektir yani insan adaletidir zira. Kelimeler kifayet etmiyor izah etmeye gerçekten, ne kadar zorlasam da ruhumu ve beynimi, tam anlamıyla ifade edemiyorum böylesi bir zulmü ve böylesi bir zulmün acısını. Hayatımda adaletsizliğin verdiği acıyı, hiçbir şeyin verdiği acı vermemiştir bana. Geçelim! Tanrı bu dünyada her bir insana adil olun, adil şahitler olun mu demiştir yoksa şu kimse adil olmasa da ona tabi olun, işte adaleti ancak şu dinden olan sağlar onun peşinden gidin, işte insanlık toprağına adaleti ancak şu millet getirir o millete tabi olun mu demiştir? Yahut adaletsiz olanları dininden, milliyetinden, ideolojisinden dolayı sevdiğini söylemiş midir hiç? Onlar adil olmasalar da, şu dinden, şu milliyetten, şu ideolojiden oldukları için iyidirler demiş midir hiç? Gerçekten Tanrı böyle bir şey söylemişse şayet bilmek isterim, çünkü ben bilmiyorum. Bu sebeple, hiçbir zaman, hiçbir şartta ve koşulda hiçbir kimsenin dini de, milliyeti de, ideolojisi de, insanlığı da beni ilgilendirmez, ki zaten insan olan adil olur, herkesin ama herkesin münhasıran adaleti ilgilendirir beni, her bir insançocuğuna adil mi yoksa zalim mi diye bakarım, ona göre ölçer, biçer, tartar ve yargıya varırım. Çünkü bana kimsenin dini, milliyeti, ideoloji lazım değildir, ilk evvelinde adaleti lazımdır. Adaleti yoksa da diğerleri umurumda bile olmaz. Eee Müslümanmış, bana ne Müslümansa, adil değilse benden sonsuz uzak olsun. Son tahlilde; değer görmek isteyen adil olur, onore edilmek isteyen adil olur, sevilmek isteyen adil olur, gönüllerde daim ve kaim olmak isteyen adil olur. Adil olmayan da her şeyden sürgün olur. İnsanlığın da, dünyanın da, varlığında gerçekliği budur. Ötesi büyük bir palavradır. Beni yaşatan ya da öldüren Türklüğün ve Müslümanlığın değildir, adaletindir ya da adaletsizliğindir.

YORUMLAR