Dağ kıpırdar, dal kıpırdar
su titrerdi gecede
kendi kendimize çoğalırdık
öyle saklıca
telaşlı bulutlar geçerdi üzerimizden
yıldızlardan bir demet ışık düşerdi
kara rüzgârlar estiren
o geceden saçlarına.
Dünya dönüp dururdu
yine öyle sessizce
fakir köylere giderdik
akşamlar basınca
ağlama sesleri gelirdi uzaklardan.
eski zamanlardan kalma ağıtlar
nem salardı ansızın
üzümler gibi o kara gözlerine.
Bir pınarın iki gözüydük
biri sendin biri ben.
Ah üzerinde yanmış ateşlerin
külleri kalmış
o yeni mezarlar sessizliğimiz
kaç türlü bakardık insana öyle
her yerde ve her şeyde vardık
suda, balıkta, rüzgârda,
çırpınan gecede ve insanda vardık
ve ülkemizi düşünürdük hep
ülkeler içinde.
Ah dağ geçitlerini aydınlatan
beyaz zambaklar aydınlığı
ve gözleri ağlar
bölünmüş düşlerin acısı
Deniz Gezmişler' in dalgası
kıyılara vurduğunda
seni de alıp götürdüler o gün.
O çınarın gölgesinde
dağ güllerinde asıl kaldı gözlerim
kesildi rüzgârım, kurudu suyum.
Bir pınarın iki gözüydük
biri sendin biri ben.