Öleceksiniz ya, göçüp gideceksiniz, cisminiz yok olacak ama iyi ya da kötü, şerefli ya da şerefsiz isminiz kalacak, onurlu ve ahlaklı olarak yaşayamaz mısınız? Doğruları söyleyemeden ölürseniz varlığınızın ne anlamı olacak, ahlaksızca yaşayarak yok olup gittikten sonra ne anlamı var varlığınızın? Şöyle böyle diyerek doğruyu eğriltip eğri olarak, eğriyi de doğrultup doğru olarak sunmaktan hiç mi utanmıyoruz? Çeşitli bahanelerle kendimizi kandırıp yanlışı nasıl olur da doğru olarak varsayıp kabullenebiliriz ve herkesin de kabullenmesini isteyebiliriz? Ardınızdan; insandı ama denmedikten sonra gerçekten de boşa yaşamış olmayacak mısınız? Doğru değilsiniz, doğruluğu savunmuyorsunuz; ahlaklı değilsiniz, ahlaklı olana güç olmuyorsunuz, peki niye varsınız abi ya? İnsanı savunan tek bir kimse de yok mu ya şu toprağın üstünde? Hep mi insanlık düşmanları olan zalim kapitalistler savunulacak bu dünyada? Kapitalizmin askerleriyle mi dolu bu dünya? Herkes mi kapitalistler için yaşar, savaşır? Kim o zaman bu insan suretiyle arz-ı endam eyleyenler toprağın üstünde? İnsan değiller de insan maskesiyle mi dolaşıyorlar? Bu dünya kapitalistler için var edildi, geride kalanlarda onlara kulluk etmek için mi var oldular? Gerçekten bir inanca, bir kimliğe, bir ülkeye sahip misiniz? Yoksa her şeyinizi kapitalizm uğruna kurban mı verdiniz? Gerçekten bu dünya da insan var mı? Geçelim! Abi bu ülke niye böyle gerçekten? Adeta gariplikler ülkesi hatta boş işler ülkesi. Niye doğru düzgün, adam akıllı işlerle uğraşılmazda, ipe sapa gelmez, saçma sapan işlerle uğraşılır hep? Ya abi bizim hiç mi yapacağımız yahut yapmamız gereken dolu dolu işlerimiz olmaz? Ha arada bir oluyor mu, elbette oluyor ama boş işlerimiz yüzde doksan dokuzsa, dolu işler yüzde bir düzeyinde kalıyor. Özel ya da tüzel hiçbir iltisakı olmayan bir insan olarak gerçekten şaşırıyorum bu ülkede olan biten her şeye. Ve buna üzülüyorum gerçekten. Çünkü bu ülkede yaşıyorum, yaşamak zorundayım. Ve yaşadığım ülkenin böylesi bir hal içinde olması çok canımı acıtıyor. Yazık günah ya. Çünkü kendi kendimize ediyoruz ne ediyorsak. Boş işlerle uğraşırken, dolu işleri ıskalıyoruz ya da erteliyoruz ve bu bizi feci şekilde vuruyor, her anlamda; istiklalimiz, istikbalimiz, nesillerimiz, aydınlık geleceğimiz, dünya platformunda ki yerimiz, mutlu yaşamlarımız anlamında. Ya bakıyorsunuz hiç olmayacak bir şey çok kolay bir şekilde oluyor. Milyonların hakkı birkaç kişi lehine yok ediliyor. Çok kolay bir şekilde, umarsızca ve hesapsızca adaletsizlik yapılabiliyor. Ya diyorsunuz, bu nasıl olabiliyor ya, ya bu mümkün değil diyorsunuz ama bir de bakmışsınız gözle kaş arasında olmuşta bitmiş oluyor ve hiçbir şey olmamış gibi oluyor bir de sonunda. Ve garip bir şekilde doğruları da söyleyemiyorsunuz, söylerseniz en ağır şekilde ve göz göre göre cezalandırılıyorsunuz.  Gerçekten bu şekilde yaparak yaşayarak kime ve neye zarar vermiş oluyoruz? Doğruyu bile araştırmaktan aciziz ya. Suçlayan güçlüyse mutlaka haklıdır, aklayan güçsüzse kesinlikle saçmadır. Abi biz kimiz, burası neresi, nereden gelip nereye gidiyoruz? Yemin ederim böylesi bir dünyada ve böylesi bir insanlık içinde yaşadığım için utanıyorum. Artık düşen insanı bile savunmaktan utanıyorum hatta bir tekmede ben vurmak istiyorum. Cehaletin bile bir sınırı vardır ya!

YORUMLAR