Ben doğduğumda, beynimde kelimelerle doğmuşum. Kelimeden beşikte sallanmış, uykuya dalmış, hayaller kurmuşum. Kelimelerin rüzgârında savrulmuşum yaprak misali. Belki de bu yüzden özgürlüğe bu kadar sevdalanmışım. Çünkü özgürlük, kelimelerin çocuğudur, kelimeler de yeniden özgürlüğün meyvesi. Kelimeler, özgür olunca güzeldir ve gülümser. Bir meydana çıkıyorsun, bu meydan amansız savaşların hüküm sürdüğü, insanın insanı kırdığı bir meydan, bu meydanda yapılacak savaşlarda silahın kelimelerdir denmiş. Ya başlar alınır ya da barış davulları çalınır ve sen kelimelerle barış davulunu çalacaksın istenmiş. Almış, kabul etmiş, meydana çıkmışım öylece. Öyle masum, öyle temiz çıkmışım, kirlendiğimde kelimler temizlemiş beni. Gözlerim kelimelerle görmüş, kelimeleri duymuş kulaklarım, kelimesiz düşünememiş beynim, kalbim sevememiş kelimeler olmadan. Kelimeler ben olmuş, ben kelimelerle yoğrulmuş, olmuşum. Kelimelerle insan olmuş, insanlığımı kelimelerle bulmuş, yoğurmuşum. Gövdemi kelimeler ayakta tutmuş. Kelimelerim benim, ne onlar bensiz ne de ben onlarsız olamayız. Onlarla tehlikeli şiirler yazar, ateşli sözler söyler, dünyaya sataşırım. Çünkü kelimelerden edebiyat doğmuş, edebiyat düzenleri bozmuş, düzenlerin bozulması zalimlerin heyulası olmuştur. Zalimler kelimeleri sevmezler. Zira kelimeler hakikate ihanet etmezler. Çok rahat olanları sonsuz rahatsız ederim. Ruhumun gizli ajanlarıdır onlar benim. Onlarla sever, onlarla ağlarım, düşünmem onlarladır, intikamım onlarla. İnsanlık kavgam da kutsal kılcımdır. Benim kılıcım yaralar ama öldürmez, acıtır ya da iyileştirir. Bu yüzden benim görevim; kelimelerle uyarmak, uyandırmak, aydınlatmak, bilinçlendirmek, şuurlandırmak, kaldırmak ve yeni bir insan, o insanın önderliğinde, insanca ve onurluca, yaşamak sevincini duyumsaya duyumsaya yaşanabilecek yeni bir dünya yaratmaktır. Elbette biz naçizane şişeyi doldurur atarız denize, açan açar, içen içer, kendi bilir herkes ne yapacağını, biz yaptıktan sonra yapacağımızı. Sessiz, sakin, emek emek bu savaşımı sürdürüyorum. Öldürmeye gelmedim ben, yaşatmaktır ödevim. Yaşatmak için yaşamak, gerekirse ölerek yaşatmaktır. Kelimelerim dokunanı yakar, yananı serinletir, rahat olanı rahatsız eder, dosta umut düşmana korku verir. Bazen bir güldür, bazense bir kurşun. Ya koklar dirilirsin ya da vurulur geberirsin. Bazen bir busedir öpüverir yüreğinden, bazen bir tükürüktür yağmur gibi yağar arsız suratına. Kelimelere tutunarak yaşıyoruz ve kelimelerle tutmak için savaşıyoruz. Kelimelerle dövüyor, kelimelerle sövüyor, kelimelerle övüyoruz. Kelimelerle bağlanmışız, bağlanmışız kelimelere. Herkes para için kullanır kelimeleri, bizse hayat vermek için ama kelimelere ihanettir parayla satmak onları. Çünkü para kirletir onları. Onlar alınıp satılmak için değildirler. Alınıp, satılmazlar da zaten velâkin alır satarız sanırlar kendilerini bilmez, kelimenin ruhundan anlamaz aşağılık zalim pezevenkler. Temizlemektir onların görevi. Arındırmaktır kirlerinden insanı ve dünyayı. Cehaleti öldürmek, karanlığı aydınlatmaktır varlık sebepleri. Yeniden kaldırmak ve insan yapmaktır, düşen ve hayvanlaşan insanı. İnsanlaştırmaktır, insansızlaşan dünyayı. Kelimeler, lanetli dünyaya ve lanetlenmiş insanlığa direnmektir, laneti kaldırmak için son nefese, son damla kana kadar savaşmaktır.

YORUMLAR