Akıl denilen şey, bana ‘’akıl denilen şey’’ denilen şeyi yazdıran şeyse şayet, demek ki ona sahibim ya da o bende var olan bir şey. O bende var olan bir şeyse, ne olduğunu, niye var olduğunu, bende olmasının ne demek olduğunu da bilmem lazım gelir değil mi? Öyleyse de benim aptal olmamam gerekir yani aptal olarak tanımlanmaktan beri olmam gerekir. Değil mi ki aklım var, nasıl aptal olabilirim? Aklı olan aptal nasıl bir şeydir? Eğer aklım var diyorsan ama aptalsan, haddizatında sen de olduğunu sandığın şeyin sen de olmadığıdır gerçek olan. Çünkü olduğunu sandığın şeyin sende olduğu gerçek olsaydı, sen olmaman gereken şey olmazdın. Öyleyse, bendeniz aptal değilim. Aptal yerine konmaktan da tiksinirim. Kendini aptal yerine koydurandan da tiksinirim. Eğer aptallık emaresi taşıyorsan, aptallığını yüzüne vurup sarsana ve uyandırana teşekkür etmelisin. Bendeniz şerefli bir insanım. Aklı başında bir insanım. Var olduğuna inandığım bir şeyin bende varolması gereken yerde varlığını taşıdığımı hissediyorum. Niçin şerefimi çiğnetip, aklıma tükürttüreyim? Niçin yalan olan bir şeyi doğru kabul edeyim? Niçin yalan olduğunu apaçık olarak bildiğin bir şeye inanayım? Bu yüzden öyle iğreniyorum, tiksiniyorum ki bazı şeylerden, adeta kusasım geliyor. Çünkü yüzüme, insanlığıma tükürülmüş gibi hissediyorum böylesi durumlara maruz kaldığım zaman. Aptal değilseniz, ben aptal değilim diyorsanız ve bunu bilinçli, şuurlu olarak söylüyorsanız, aptal yerine konmaktan memnun olmayın, aptallığı reddedin. Bilakis insanlığınıza tükürülmeyi tolere etmiş olursunuz. Başkalarına söyletmemeniz, söylenince kızmanız bir şeyi değiştirmez. Kendini bildiğin ve kendinde olduğun vakit, bunun ne demek olduğunu idrake hazırsın demektir. İnsan yaptığından utandığını göstermek zorunda değildir ya da başkalarından utandığından yapmıyor olmamalıdır yapmayacaklarını, kendinden utanır insan, insansa.

YORUMLAR