Hayat adalettir, adalet hayattır. Adalet; cansıza can, kansıza kan, hastaya şifa, derde derman, yurtsuza yurt, yoksula ekmek, zayıfa kuvvet, kuvvete ölçü, zalime fermandır. Adalet, merhamettir. Ezilenin umududur adalet. Yer ve gök adaletle kaimdir, hayat adaletle daimdir, insanlık adaletle mutmaindir. Adaletsiz zalimlere merhamet yoktur. Yaşamak sevincidir adalet. Adaleti çalan, yaşamak sevincinin hırsızıdır. Adi ve aşağılık bir hırsızdır o. İnsanlık toprağına adalet merhemini sürdüğünüz vakit, o toprağın bereketi hiçbir vakit eksilmez. Dünya tarlasında ki nimetler adaletle taksim edildiği vakit aç insan kalmaz. Söz, adaletli olduğu ve eylem adaletten beslendiği vakit yeryüzünde zulme maruz kalan tek bir can olmaz. Kendimi bildim bileli adalet uğrunda kavga veririm. Şu yazının yazılıyor olduğu ve buraya konulduğu ana dek hayatımda zulümden iz bulunmaz elhamdulillah. Adil olanı severim, adil şahitler olun, adaletle hükmedin demiş Allah. Böylesi bir durumda kimse benden adaletsiz hareket edeceğimi beklemesin. Adaletsiz zalimlere temayül göstereceğimi ummasın. Ben şerefsiz miyim? Şerefli kılındım ve şerefimi muhafaza edecek yegane değer adalettir. Bu yüzden hayatın her yönünde, yöresinde, her şartta ve koşulda adalet kırmızı çizgim olmuştur. Adaletsizsen, benimle işin olmaz. Adaletliysen, canım yoluna feda olsun. Bakınız bu kadar net. Öyleyse ben hiçbir sebeple, hiçbir şartta ve koşulda suçlanamam. Adaletliysen saygım, sevgim, muhabbetim sonsuzdur. Buyur adil ol, canım ciğerim, kurban olduğum ol. Adaletsizsen cehenneme kadar yolun var. Hayır, zalimi niye seveyim, zulmü niye onaylayayım? Yani göz göre göre, bile isteye benim hakkım yenirse, böylesi bir zulmü onaylamam beni aşağılık, adi, sefil biri yapmaz mı? Biri yüzüme tükürecek, ben elhamdulillah diyecem, bu nasıl bir onursuzluktur? Ben ise onursuz değilim. Şerefimi düşürmez mi haksızca yapılana eyvallah etmek? Oysa şerefli kılınmış bir varlığım. Keza, bile isteye, göz göre göre mazlum birine zulmedilirse bunu onaylamam nasıl beklenir benden? Bunu yaparsam şerefimi nasıl korurum? Hayır, kimse benden zulmü tasvip ve tensip etmemi bekleyemez, buna hak sahibi olamaz. Bana emredilen, herkese emredildi. Çendan ölümü bilmiş, anlamış, idrak etmiş biriyim. Peki böylesi biri zalim olabilir mi, zulmü onaylayabilir mi? Olmaz, olamaz bu. Sadece benim için değil, herkes için geçerlidir. Herkes yapması gerekeni yapmıyor diye, ben de mi yapmamalıyım yoksa birileri yapması gerekeni yaptığı için herkeste yapmalı mı, yapabilir mi? Elbette ki herkes yapılması gerekeni yapmaya mahkumdur, mecburdur. Yapmayabilir mi? Kuşkusuz hayat bir tercihtir ve yapmayabilir ama bedeline de katlanmak zorundadır. Ben bedel ödemek zorunda mıyım? Hayır, ben yakmakta, yanmakta istemiyorum. Ne adaletten vazgeçerim ne de şerefimi kaybederim. Zalimsem ve şerefsizsem niye varım ki bu dünyada ve nasıl insan olarak görebilirim ki kendimi?

YORUMLAR