Yemin ederim, din; iyi insan olmaktır. Başka da hiçbir şey değildir. Biz dini çoğaltmak kaydıyla bozmuşuz. Bunu da taammüden yapmışız. Bile isteye cinayet işlemişiz. İyi insan olmak ne demek herhalde bilmeyen çıkmaz. Misal; adil olmak, şatafata heves etmemek, açlar varken tok olmamak, sözünde durmak, kul hakkı yememek, masum birine iftira atmamak, başkasının iyiliğini istemek, insanlar kuru ekmek bualamazken masaya on binler koymaktan haya etmek, insanlar birle iktifa ederken beşi azımsamaktan hicap duymak vb. Tek tek burada sıralamanın alemi yok. İyi insansan dindar insansın demektir. Kim ne derse desin gerçek budur. Biz dini zorlaştırıp kaçıyoruz. Bunu da kasten yapıyoruz. Zormuş gibi sunalım ki, yaşamamamıza bir sebep bulalım diye böyle yapıyoruz. İyi insan olmayanların hiçbiri dindar insan değildir. İstediği kadar cerbeze yapsınlar, istedikleri kadar Allah deyip dursunlar. Din; dini gerçekten bilenlerin yaşadıkları ise, onların yaşamları yemin ediyorum çok basit. Yaaa bir kez kötülük yapmamışlar, kalplerinde kir olmamış hiçbir zaman yani dilde başka kalpte başka olmamışlar. Misal; biri bir şey mi yapacak ama yaptığının doğru mu yanlış mı olduğu hakkında kesin bir bilgisi yok mu, yanındaki: -bak peygamber onu yasak kılmış mı demiş, hemen o an elini ondan çekmiş. Ne kadar basit de mi? Hayır bakınız normalde peygamber dediği içinde değil zaten yapılması yanlış olan bir şey ama nefis diye bir şey var de mi? Bugün böyle mi, bile isteye her türlü kötülüğü yapıyoruz. Hayır nefisten de kaynaklanmıyor. Kötü olmuşuz ve farkında, bilincinde olarak kötülük yapıyoruz. Sonra da dinden bahsediyoruz. İyilik sade, kötülük karmaşıktır oysa. Ama her şeyi karmaşık hale getirince kötülükte doğal olarak doğallaşıyor ve bu da nefsimize, iğrenç işlerimize iyi gelince kötülük yapmak çok kolay oluyor, bundan da zerre kadar şekvacı değiliz. Sadelikten ise kaçıyoruz. Sadeliğin hayatı yeknesak hale getirdiğini düşünüyoruz. Yazıklar olsun! Biz insanlar şerefsiz mi olduk yoksa?

YORUMLAR