Eskiden bir deveyle bir deveci yaşarmış
Deveci yaz kış demez, işlerine koşarmış
Yaşlanınca deveye helallik için varmış
Eşkıyalar çevirdi badireler atlattık
Geceleri çöllerde ıssız yerlerde yattık
Günler oldu ekmeği suya banıp da tattık
İşsiz kaldın gene de beni kırlarda güttün
Dünyanın telaşıyla aktı hayat akışı
Hani soğuk olmuştu hatırlarım o kışı
Hastaydım mecalsizdim çıkamadım yokuşu
Sen bana yardım edip beni arkamdan ittin
Etle tırnak gibiydik beraberdik ikimiz
Sırtıma yük vururdun bazı yokuş bazı düz
Namusunla çalıştın koşturdun gece gündüz
Hatırlarım her zaman ekmek peşinde gittin
Seninle beraberdir benim ömür tüketmem
Devenin kini derler vallahi kin de gütmem
Hakkım helal olsun da, bir şeyi helal etmem
Ömür boyu beni bir eşeğe mahkûm ettin
Suat Zobu
