Kalem feryâd eder, ağlar
mürekkep,
“Beni cahil eline verme Ya Rab!
Lütfunla âlime çevir yolumu,
Kırma n’olur kanadımı, kolumu.”
Lâedri
Abdullah RAMAZAN
Gün olur davullar çalınsa
uyanmak istemeyiz…Gün olur ufak bir ses,bir tıkırtı,hafif bir ışık uyandırır
bizi…Gecenin en karanlık zamanları bile uykularımızı böler..içimizdeki
sıkıntı,yokluğunu hissettiğimiz kimileri vardır uykularımızda..Onlarla
düşlerimiz vardır,gelecek adına,sevda adına…
Varlığında,sevincimiz,mutluluğumuz olanlar,yokluğunda
yalnızlığımız,hüzünlerimiz, içimizdeki derin boşluğumuzdur hiç bir zaman
doldurulamayan.
Hani güneşli bir günde,bardaktan boşanırcasına yağan yağmur gibi peş peşe
yıldırımların çaktığı an gibi ortalığı silip süpüren sel gibidir duygularımız.
Ayrılışlarda,terk edilişlerde,kırgınlıklarda hep bir karabulutumuz vardır
üzerimizde dolaşıp hep bu anımızı sabırsızlıkla bekleyen.Peşimizde karabasan
gibi hüzün yağmurlarını yağdıran..sığındığımız yer dört duvardır hep.Onunla
konuşup onunla dertleştiğimiz….Bizi sadece onun anladığını düşündüğümüz yerdir.
Dört duvarımız…Bir süre sonra sığındığımız yerin de bizi ezdiğini görürüz.Her
noktasına işlenmiş anılar çıkartır ve bir kez daha mutsuzluğun ezikliğini
yaşarız o anda.Artık baharlar da küsmüştür bize,her şey hüzündür bize
yazılanlar,mutluluk hayaldir gerçek dünyada,cama yazılan bir yazıdır anılarda…
her sabah penceremize konan kuşlar da gelmez olurlar…yalnızlık her anımıza
yansır..
Sokak lambasında sıkıca birbirini kavrayan bir çift elle karın yağışıyken seven
yüreklerde mutluluk… Yalnızken yaşanan,göz yaşlarıdır düşen her kar tanesi.Ve
alına yazılmış bir yazdır yalnızlık, sevda dolu yüreklerde! olması gereken
yaşanması gereken…ve izi hiç silinmeyen….
Sevgili Şiir dostları sizleri yeni yazdığım şiirimle baş başa
bırakırken,hüzünden uzak güzel günler diliyorum..
Saygılarımla
Yalnızım
Sabahtan perdeden süzülen ışık
Gözümü alınca uyuyamadım.
İçimde sıkıntı dertle karışık
Düşleri yalnızken boyayamadım.
Kaç gündür içimde yalnız duygular
Esiyor nedendir bilemiyorum.
Durgunken aniden çağlayan sular
Aktıkça gözümden silemiyorum.
Kararmış bulutlar peşimde gezer.
Hangi yana gitsem gözyaşı düşer.
Sığınsam dört duvar baktıkça ezer.
Üstüme sararmış anılar döşer.
Bahar çiçekleri küsmüş dünyama.
Hazandan ne varsa getirir bana.
Mutluluk hayalmiş yazdığın cama.
Konmaz oldu kuşlar kırgınım sana.
Sitemler etsem de kendime sözüm.
Geçmedi dünyada hayata nazım.
Alnıma yazılmış son alınyazım.
Sokak lambasından daha yalnızım.
Abdullah RAMAZAN
Arşiv